Samen met een vriendin sta ik in de metro van Amsterdam. We zijn gezellig naar de film geweest en hebben een heerlijk avondje achter de rug. Na nog even gezellig gekletst te hebben, stopt de metro bij de halte waar mijn vriendin eruit gaat. “Kom je nog mee, of ga je naar huis?” Het is rond 21:00 en ik besluit dat ik lekker naar huis ga. We zeggen elkaar gedag en ik zoef weer verder met de metro.
Uit gewoonte pak ik mijn telefoon uit mijn tas om mijn vriend te appen hoe laat ik ongeveer thuis ben. Ik klap het hoesje open en start Whatsapp. “Nu onderweg! Ben denk ik rond 21:45 thuis.” Nadat ik het berichtje verstuurd heb, slaat mijn hart een beetje over. Hoezo heb ik dit niet eerder gezien?!
Heel casual stop ik mijn eeuwige reservetampon – die nu al 20 seconden tussen de achterkant van mijn telefoon en het hoesje geklemd zit – weer in mijn handtas.
Voor jou een rodekoontjesmoment, heel heel heel misschien voor een oplettende onbekende een verbazingsmoment, dat overging in een bewonderingsmoment: kijk, dat meisje heeft lef, zorgt ervoor dat ze een noodzakelijk attribuut in het zicht houdt😀😊👍…hi hi…