Haha, am I really doing this?

Het is eigenlijk helemaal niet handig dat ik deze blog nu ga schrijven. Ik weet namelijk nu al waar iedereen de komende tijd naar zal kijken 😉

(…)

Afgelopen week liep ik rond in de drogisterij om wat make-up te halen. Op het gebied van make-up ben ik niet zo heel inspirerend, ik koop eigenlijk altijd een beetje hetzelfde. Zo wilde ik bijvoorbeeld alleen mijn ‘wenkbrauwkit’ kopen, omdat ik de vorige net iets te hard op de grond heb laten kletteren. De actie ‘1+1 gratis’ is dan bij mij direct een dingetje. Koop ik twee van die wenkbrauwkits? Nah, de kans dat ik hem weer laat vallen is niet zo groot. Ik besluit iets anders te kopen.

Tien minuten later sta ik met een ingehouden lach bij de toonbank. Ik reken mijn spullen af en ga weer terug naar huis. Daar aangekomen haal ik de wenkbrauwkit eruit en houd ik het andere product nog dágen in het tasje. Until tonight.

Lachend pak ik het potje er weer bij. Hoezo heb ik dit nou weer gekocht? Ik koop dit nóóit! Ik besluit om eerst te douchen voordat ik het ga gebruiken.

Na mijn douchebeurt gaat het ongeveer zo:

* ik leg een washand op de keukentafel.

* ik draai de dop van het flesje.

* ik leg mijn enorme maat 42 op de washand.

* ik begin aan mijn grote teen.

Ja, ik heb vanavond mijn nagels gelakt. Ik ben daar dus echt niet goed in. Die washand hè… die heb ik echt nodig. Zo doop ik standaard het kwastje te diep in het potje. Ik werk met tegenlicht. Mijn tenen doen spastische dansjes. De buurnagels worden al gelakt, voordat ik ze nog maar een blik waardig heb gegund. Ik ben zo iemand die binnen 30 seconden klaar is. Vervolgens heel voorzichtig door het huis lopen en overal toch tegen aanstoten.

Gesprekjes met vriendinnen gingen altijd als volgt: “Lau, wil jij mijn nagels lakken? – eh, nee. Ik denk dat je met links nog beter je eigen hand kunt doen!”

Nagels lakken? Ik houd er niet van. Ik heb er geen aanleg en geen geduld voor 😉 Niet voor niets speelde ik vroeger in toneelstukjes altijd de man.