Soms vinden we het leuk om op een weekenddag rond 16:00 een ‘borrelmomentje’ te plannen. Voor mij is dit vanwege mijn zwangerschap natuurlijk een 0.0 biertje of gewoon lekker een frisje met wat lekkers erbij. Aukje hobbelt er vaak gezellig omheen, heel huiselijk! Je ziet de setting vast voor je. 😉

Soms spelen we een spelletje (Keer op Keer 2 & Clever zijn favoriet!) en soms zijn we aan het puzzelen in een puzzelboekje, heerlijk. Zo ook vandaag!

Op een gegeven moment staart Daan wat gefrustreerd/beteuterd naar de oplossing van zijn kruiswoordpuzzel:

“Ik snap het niet meer, Lautje.

Visveel.

Wat is nou weer visveel.”

Ik kijk naar zijn uitkomst en schiet in de lach.

“Visueel, schat”. Hij kan z’n eigen handschrift niet lezen. De ironie. 😉

Thomas, Marthe en ik zitten met z’n drietjes in de auto. We gaan plantjes kopen bij een kwekerij hier vlakbij en daarna nog even naar de supermarkt (“Supermarthe”, aldus Marthe). Voordat we naar de kwekerij gaan, rijden we nog even naar het dorp om een pakketje te brengen. We besluiten dat Thomas dat doet en dat ik samen met Marthe even in de auto blijf zitten.

Via het spiegeltje in mijn zonneklep zoek ik oogcontact met Marthe, dat scheelt weer de hele tijd omgedraaid zitten. Ze kijkt me stralend aan en maakt vervolgens een wuifgebaar. “Ga maarrrr. Mama ga maarrrrr”. (Sinds kort heeft ze een Gooische rrr, mega schattig en géén idee waar die vandaan komt. Ik heb genoeg opnames ervan, mocht je benieuwd zijn haha). Ik moet lachen en vraag haar of ze bedoelt dat ik ook even uit de auto moet snappen. Vol overtuiging knikt ze van ja. “Ga maarrrr!” Ik vraag haar: “Wil je even alleen zijn?” Ja, dat wilde ze wel. Heel volwassen, maar dat gaan we nog maar even niet doen. We besluiten om een liedje te zingen en ook dat is een goed idee.

Ik ben op mijn (nieuwe sinds dit schooljaar!) werk en de brugklas is een toets aan het maken. Surveilleren bij een toets houdt in dat je zorgt dat ze allemaal rustig werken, niet bij elkaar afkijken en dat eventuele vragen beantwoord worden. Vandaag kreeg ik echter de taak erbij om de klas uit een lachstuip te halen, een flinke uitdaging hahaha.

Een paar seconden daarvoor is het nog muisstil en zit ik rustig op mijn stoel te kijken hoe ze aan het zwoegen zijn op de regelmatige werkwoorden op -ER, de ontkenning en de dagen van de week. Ineens hoor ik achterin “pfffffffrt”: er is zojuist een scheetje gelaten, hahaha.

De leerling heeft blijkbaar een heel goed pokerface, want iedereen kijkt elkaar een beetje aan: wie is de dader?! Hoewel ik ze echt compleet begrijp dat ze heel hard moeten lachen om dit ‘oergeluid’, grijp ik toch snel in en zeg ik: “nou jongens, mijn baby heeft een scheetje gelaten, goed? Het gebeurt vast vaker, we gaan weer dooooooorrrr.”

Bij het maken van een geboortekaartje tijdens de zwangerschap is het gebruikelijk om eerst een proefdruk te bestellen. Je weet dan natuurlijk nog niet de details zoals de geboortedatum, het gewicht, de lengte etc, maar daar vul je dan gewoon willekeurige getallen in.

Toen Marthe eenmaal geboren was, hebben we het geboortekaartje besteld en daarop de juiste gegevens ingevuld. Toen ze eenmaal binnen waren, hebben we ze uiteraard verspreid. Ergens is het toen misgegaan, want de proefdruk is toen tussen de gewone kaarten beland. Op dat moment hadden we dat helemaal niet door natuurlijk, maar per toeval kwamen we erachter dat hij bij de moeder van een vriendin was terechtgekomen. (Ik geloof dat ons ‘nep gekozen’ tijdstip van geboorte toevallig precies hetzelfde was als de geboortedatum van haar zoon. Toen we het hier even over hadden, bleek dit natuurlijk helemaal niet te kloppen).

De proefdruk van ons nieuwe geboortekaartje is al een tijdje in huis, maar die bewaren we natuurlijk weer voor haar, haha!

Het is vrijdagochtend en Daan is al met Aukje beneden. Wanneer ik zelf beneden kom, zitten vader en dochter samen gezellig op de bank. “Wil jij zo even het nagelschaartje pakken? Aukje zit heel erg aan haar nagel te pulken.”

Ik loop naar de keuken en pak het schaartje. Wanneer ik weer terugloop naar de bank, zie ik dat Aukje inderdaad aan haar teennagel zit te friemelen. Ik neem haar op schoot en houd het schaartje vlakbij haar nagel. Ik zie dat het gaat om een loszittend velletje en ik aarzel een moment: misschien doe ik haar wel pijn met het afknippen ervan. En dan gebeurt het allemaal heel snel.

Aukje grist het schaartje uit mijn handen en houdt het voor haar buik. “KNIP!” Verschrikt kijk ik omlaag om te zien wat er zojuist is gebeurd. “Omg, Aukje heeft een gát in haar shirt geknipt!” We rouwen even twee seconden om haar leuke kapotgeknipte shirtje, maar vervolgens kijkt Aukje ons zó stralend aan dat ik het ook wel weer hilarisch vindt hahaha.

Gelukkig zijn we weer begonnen met de blog. 😉