Terugblik – anekdotes en vlog van juli 2021 (deel 2 van 2)

Sorry Thomas

Het is midden in de nacht en ik slaap een beetje onrustig. Het is koud, dan is het weer warm en dan toch weer wat fris. Ik ben het niet gewend om niet te kunnen slapen en daarom weet ik ook niet zo goed wat ik er mee aan moet, haha. 

Ik draai me om richting Thomas en zie dat hij lekker ligt te slapen. Ik sluit mijn ogen en probeer hetzelfde te doen. Toch doe ik op de één of andere manier mijn ogen weer open, waarna ik zie dat Thomas ineens heel dichtbij me ligt. Ik schrik heel erg van deze snelle verandering en maak daarbij een enorm hard schrikgeluid. Die blik van Thomas daarna, hij is letterlijk wakker geschrokken, maakte dat ik nog minimaal 5 minuten bleef lachen. 

Lachen is kennelijk het medicijn, ik heb daarna heeerlijk geslapen :-).

Printproblematiek

“Jeuuuuj ik heb iets verkocht op Vinted!” Ik app Dor om dit te laten weten: ik ben tot nu toe goed geweest in dingen kópen op Vinted, maar het is ook wel eens leuk om zelf iets verkocht te hebben. “Kun jij printen? Ik moet het verzendlabel op het pakket plakken.”

Voordat ik Dor appte, heb ik al 30 minuten van mijn leven verspild om onze oude printer aan de praat proberen te krijgen: op de één of andere manier hebben thuisprinters altijd problemen, or is it just me? Een belletje met het verzendpunt leverde ook niets op: “u moet het label toch echt zelf printen, mevrouw.”

Gewapend met een pak printpapier ga ik naar Dor. Helaas krijgen we haar printer na verschillende pogingen ook niet aan de praat. (Met meerdere laptops geprobeerd, besturingsprogramma’s geïnstalleerd… we hebben echt flinke moeite gedaan!)

Na nóg een half uur staan we dus maar heel oldskool in de bibliotheek bij ons dorp. “Helaas dames… in verband met corona is er nu geen toegang tot de printer. In het dorp verderop kan het wel!” Weer een kwartier later stappen we daar de bieb binnen. Inmiddels ben ik al zo’n anderhalf uur bezig om één blaadje te printen, hahahaha.

Bij de balie krijgen we een toetsenbord om op de computer te mogen werken en daar lukt het dan (na eerst het tegoed op te waarderen met €0,10) eindelijk om mijn label te printen. Hoeraaaa!

“En, hoeveel levert het pakket je op?” Eh ja. “2 euro.”

Eerste horrordroom

Volgende week vrijdag gaan wij dan eindelijk trouwen! Aangezien ik al twee weken zomervakantie heb, is dit een heerlijke voorbereiding op onze dag. “Heb je al stress?” Deze vraag krijg ik nu af en toe, maar nee, ik heb echt totaal geen stress. Ik heb juist zeeën van tijd om alles te regelen, haha.

Toch gebeurt er in mijn onderbewustzijn wel het een en ander. Zo had ik vannacht mijn eerste ‘horror-droom.’

De bruiloft is in volle gang en we zijn in een heel groot kasteel. Ik ken de weg daar niet zo goed, (volgens mij ben ik hier nog nooit geweest?) maar dat is allemaal prima. Rond een uur of 20:00 krijg ik ineens een paniekaanval. HOEZO heb ik mijn trouwjurk niet aan? De eerste gasten gaan al bijna naar huis, we gaan zo dineren én ik heb het jawoord allang gegeven. Mijn roze jurkje met oranje vestje is best leuk, maar ik voel me níet echt een bruid. “Ik denk dat ik zo mijn jurk maar eens aan ga trekken, komen jullie even helpen?” Een vriendin reageert dat ze zich inderdaad al afvroeg waarom ik mijn jurk nog niet aan had gedaan, maar ze vond het verder niet nodig om dit te vragen. Zal wel loslopen. We gaan naar boven en zien dat er in onze slaapzaal – met stapelbedden – allerlei toeristen aanwezig zijn. “HELLO EVERYONE, YOU NEED TO LEAVE NOW!” Ondanks mijn vriendelijke verzoek bleven ze gewoon zitten waar ze zaten. Ik ga daarom maar naar een stoffig kamertje voor wat meer privacy.

“Zo, klaar!” Ik bekijk mezelf en ben tevreden. Totdat ik erachter kom dat ik mijn oorbellen vergeten ben mee te nemen van huis. Nou, na deze horrorontdekking werd ik wakker. Goh. Interessante droom wel ;-).

Ondertussen op zolder

“Ey, zullen we haar ff een appje sturen?” Sok neemt de leiding. Broek: “mwuah, moeten we niet nog even wachten?” Hemd zucht. “We zijn al vijf uur klaar hoor… ik ben nu wel weer toe aan wapperen aan het wasrek.” Sok houdt vol: “eens, hemd. ik zit hier ook helemaal niet lekker, zo tegen het deurtje geklemd. En die blauwe prikt tegen me aan.” Blauwe handdoek kijkt verstoord op: “jij bent tenminste klein! Ik ben echt loodzwaar met al dat water.” Sok wil net een tegenaanval starten door te zeggen dat hij vaak van het wasrek valt, terwijl ‘die handdoeken’ altijd de beste plek krijgen, maar hij houdt zich in. In plaats daarvan spoort hij zijn sokkenfamilie aan om mee te brullen: “LAURAAAAAA, WE ZIJN KLAAHAAAAR. HAAL JE ONS UIT DE WASMACHINE?”

Vlog van juni/juli 2021!

Never dull tweets

– Wanneer je je tanden al hebt gepoetst, maar daarna nog trek hebt in een stukje chocola. Weetjewel.

– Op zich had ik al vrij veel jurkjes via Vinted geshopt, maar ik heb van de week toch ineens ‘per ongeluk’ 13 jurkjes op Zalando besteld. Oeps. #Bruiloften #keuzestress

– Daadwerkelijk je koffer inpakken duurt altijd zó veel minder lang dan de periode waarop je jezelf ertoe moet zetten om die koffer in te pakken. #begingewoon #geenzin

– “Omg, ik ben 5 keer heen en weer gereisd tussen Castricum en Amsterdam. Ik zou een nachtje weggaan, maar ik was steeds iets vergeten. En toen viel mijn toilettas ook nog eens op het spoor.” #droomvaneenvriendin #heftigenachtmerrie #armkind

– Toch wel heel fijn dat m’n trouwjurk nog steeds past, haha! Voor het laatst in maart aangehad. #zouechtwelonhandigzijn

– “Ik kon de aardappelen die jij bedoelde niet vinden hoor, dus ik heb gewoon dezelfde zak meegenomen als die we al hadden. – Oké prima hoor, maar die vond jij toch niet lekker?” Oja. Haha. “Geen aardappelen voor mij, graag” #yes #effectief #houernietzovan

– Vriendin op huwelijksreis: Bij het ontbijtbuffet kunnen we een gekookt eitje laten maken. Na een minuut of 10 ga ik m’n eitje halen, want ik wil hem niet zo hard gekookt. De mevrouw bij de eitjes zegt dat ik nog twee minuten moet wachten, maar ik zeg vrij overtuigend dat ik nu m’n eitje wil, want anders wordt ie te hard. (Zie foto, hahaha!)

Terugblik – anekdotes van juli 2021 (deel 1 van 2)

De blog werd zo lang, dat we hem even in tweeën hebben geknipt!

Domme Dirk

“Hallo! Heb je een minuutje?” Een buurvrouw van een paar huizen verderop staat buiten en ze wenkt me. Ik loop naar haar toe en ben benieuwd wat er aan de hand is. “Ik was een paar dagen geleden in mijn tuin aan het werk. Het was heerlijk weer en ik was wat bladeren en takken aan het opruimen. Ik vond het daarom ook wel makkelijk om de deksel van mijn kliko open te laten.” Grappig, ik ben benieuwd waar ze naartoe wil met dit verhaal. “Toen ik even naar binnen ging, hoorde ik daarna een hard geluid in mijn tuin.” Ze begint te lachen. “Een van jouw katten zat eerder op de schutting en wilde op de kliko springen.” Ik begin ook te lachen. Het zal toch niet hè.. “Blijkbaar had je kat niet goed gezien dat de kliko open stond, want hij was er zo in beland. Vervolgens klapte de deksel ook nog dicht.” Ze moet weer erg hard lachen. “Hij keek me heel verschrikt aan toen ik hem redde uit zijn situatie.” Na een kort interview weet ik zeker dat het Dirk was. Wat is het toch ook een ui af en toe, haha!

Mochten we hem ooit nog een keertje kwijt zijn (afkloppen!), dan moeten we ook de kliko’s maar niet overslaan in onze zoektocht.

“Dat regel ik wel even”

“Laura, dat hoesje kan echt niet meer hoor.” Al maanden benoemen zowel Daan als Dorinde de armoedige staat van mijn telefoenhoesje. Ze hebben een punt, zeker wel! Het boeit me alleen niet genoeg… 😉

Afgelopen zaterdag zat ik met een vriendin en ‘de vrijgezel’ in één auto tijdens het vrijgezellenfeest van een vriendin. Ik reed, er was file en ik vroeg mijn vriendin om even stiekem de anderen op de hoogte te houden. “Gebruik mijn telefoon maar even.”

Nou, dat heb ik geweten. “Omg, we gaan nú een nieuw hoesje bestellen. Welke telefoon heb je? Welke kleur vind je leuk? Groen? Oké. Je krijgt deze, goed?? Ik stuur je wel een tikkie.”

En jahoor, mijn nieuwe hoesje is top. Bedankt allemaal!

Mega spannend potje

Ik ben een potje aan het kwartetten met Thomas en Laura en voor Thomas is het heel lang geleden. “Thomas, heb jij in de categorie voedsel de” .. “Nee!” Roept Thomas triomfantelijk. Laura kijkt hem aan. “Nu weet ik dus dat Dor ze allemaal heeft he?” Kwartetten met z’n drieën is al niet zo spannend, dat hoeft niet per se nog makkelijker, haha!

Een paar beurten later vraag ik aan Thomas een kaart. “Heb ik!” Vervolgens krijg ik echt een compleet andere kaart. “Mooi, die zocht ik al!” Roept Laura.

We hebben het bij één potje gehouden, hahaha.

NIET tevreden

Daan en ik staan in de rij bij de Praxis om onze nieuwe voordeur op te halen. Yes, vaarwel lelijke voordeur! We moeten even op onze beurt wachten, omdat er een man voor ons bij de servicebalie staat. Geen probleem, de mensen achter ons moeten zo ook even op ons wachten.

De man voor ons heeft blijkbaar wél een probleem. Met een houten bloembak. Blijkbaar zat er ooit een nietje in, waardoor er een minuscuul gaatje in zit. De vrouw achter de kassa kan er weinig mee en roept haar manager erbij. De manager komt al snel aangelopen en de man van de bloembak doet opnieuw zijn verhaal. De manager duikt met zijn neus bijna in de bloembak om het gaatje te zien. “O ja, ik zie hier een stipje! Tja, wat zullen we hier mee doen? Ik kan je een euro geven ter vergoeding?”

En zo geschiedde.

Ik heb de deur helemaal nagekeken of ik er nog een euro uit wist te slepen. Geintje natuurlijk, dat heb ik niet gedaan.

Goed verhaal

Ik ben de vaatwasser aan het inruimen en ik kijk ondertussen naar een oude aflevering van 1 tegen 50 op Videoland. Daan houdt niet zo van spelquizzen, zelf vind ik het wel leuk. Nu hij gezellig met een vriend naar de bios is, neem ik het ervan!

Wanneer de aflevering is afgelopen, zegt Caroline Tensen: “dit is het einde van de aflevering, volgende week mag je weer verder!” Ik gniffel in mezelf: zo grappig dat ze op TV doen alsof ze echt een week tussen de opnames hebben. In werkelijkheid nemen ze natuurlijk meerdere shows tegelijk op, net als Lingo.

Wanneer de volgende aflevering daarna automatisch start, kijk ik verbaasd naar het gezicht van Caroline Tensen. “Goedenavond dames en heren, u denkt vast: wat zijn die fillers mislukt! Ik ben afgelopen week gevallen met mijn e-bike.”

Oke, tot zover mijn theorie, hahaha.

(Latere update: Bij de volgende aflevering bleek mijn theorie gelukkig toch wel te kloppen, maar ik moest zo lachen om mijn triomfantelijke gegrinnik… Blijkbaar had ik net een laatste aflevering van een draaidag te pakken. ;))

Relaxhouding – foto van de week

Darcy en Aukje
Sporten tijdens het wandelen!

Perfect verstaan

Vandaag heb ik een afspraak bij de tandarts. Wanneer ik naar binnenga, word ik door de assistent begroet. “Wat is uw naam?” Ik vertel haar alle mogelijkheden, niet wetende of ik mijn nieuwe achternaam heb doorgegeven. Ik blijk nog onder mijn meisjesnaam ingeschreven te staan. Prima!

Er komt nog een vrouw binnen die meteen haar achternaam roept. Verder is het leeg in de wachtkamer. Ik ben een beetje aan het dagdromen en staar voor me uit. In mijn ooghoek zie ik een tandarts tevoorschijn komen die ik wel eerder heb gehad. Ik heb hier geen vaste tandarts, het hangt er maar net vanaf op welke dag je komt. “Annemoen.” Hmm nee, dat ben ik niet. Ik blijf zitten. Dan denk ik even na. Dit lijkt totáál niet op mijn achternaam, maar al helemaal niet op de achternaam van de andere vrouw. Ook is Annemoen best een aparte naam én de tandarts heeft een mondkapje voor. Ze kijkt me vrolijk aan. Hahaha oké, toch mijn beurt dus. “Hoi! Dinsdagochtend he, dan mag het” roept ze vrolijk, doelend op mijn afwezige reactie. Ik geloof niet dat de dag enigszins had uitgemaakt, hihi.

Een willekeurige zondag met baby!

Zondag 21 augustus.

Het is 07:00 en ik word wakker. Uit mezelf! Jeetje, dat gebeurt nog niet zo vaak, haha. Ik kijk naast me en zie dat Marthe nog heerlijk ligt te slapen. Ik zie dat ze op haar buik is gedraaid, dat is nog niet zo heel vaak gebeurd in haar slaap. Ik controleer of ze nog ademt (haha) en uiteraard is dat het geval. Even later wordt ook Marthe wakker, met een enorme lach op haar gezicht. Ik hoop dat ze dit altijd blijft doen.

Vandaag gaan we een dagje naar vrienden die in Brabant wonen. We vertrekken rond 09:00, zodat Marthe lekker in de auto kan slapen. Gisteren bleef Laura hier lunchen en toen hebben we de afbakbroodjes opgemaakt. Vandaag dus een ‘zondags ontbijtje’ met crackers, hihi. Ook lekker ;-). Ik voel me enorm uitgerust, omdat Marthe de laatste paar dagen helemaal heeft doorgeslapen van 19:00 tot 07:00. Zooo fijn! We gaan nergens vanuit voor de toekomst, maar elke dag dat het is gelukt is top. Heel veel respect voor ouders die dag in dag uit tussen 05:00 en 06:00 opstaan.

Wanneer we in de auto zitten, halen we nog even een spijsbrood van de bakker om mee te nemen naar Brabant. Onderweg komen we erachter dat de brug kennelijk op dezelfde tijden open gaat. (Stiekem ook wel logisch denk ik?) Vorige week gingen we naar de verjaardag van ons nichtje en toen stonden we rond dezelfde tijd voor de brug te wachten. Marthe valt vrij snel in slaap en wordt na een uur weer wakker.

Het is heel gezellig bij onze vrienden. Ook zij hebben een dochtertje die inmiddels 1 jaar is geworden. Grappig om te zien dat zij (uiteraard) meer kan dan Marthe: zitten, kruipen en zich optrekken aan van alles. We eten een appeltaartje en blijven er lunchen.

Op de terugweg valt niet alleen Marthe in slaap, ook ik doe heerlijk mijn ogen even dicht. Ik vind autorijden best okee, maar ik vind het ook heerlijk als Thomas dat doet.

Rond half 5 zijn we weer thuis, waar Thomas Marthe een flesje geeft. Ik geef Marthe nog steeds borstvoeding en ze krijgt elke dag een flesje met afgekolfde melk. Inmiddels drinkt ze prima uit flesjes, wat heel fijn is voor de opvang en oppas. Ik zet ondertussen de luierwas aan en ruim het hier thuis een beetje op. Ik blijf me erover verbazen hoe snel het een troep wordt in huis, haha. Gelukkig is het ook zo weer opgeruimd.

Terwijl Thomas de bloemkoolpizza’s maakt, vermaak ik Marthe en verschoon ik haar luier. Ook Marthe krijgt ook een beetje gepureerde bloemkool, net als haar benen, handjes, neus, voorhoofd en jurkje. Rond 18:45 gaan we naar boven en wassen we de bloemkool weer van Marthe af. Ik leg Marthe in bed terwijl Thomas nog even een rondje gaat wielrennen. Daarna plons ik, nadat ik even heb gekolfd, in bad. Heeerlijk.

Na het bad drinken we nog een wijntje en een kopje thee en kijken we wat tv. Het wordt een lekkere week, want ook Thomas is gezellig vrij deze week!

Hopelijk heb je ook een fijne zondag gehad :).