Om 03:07 word ik wakker en ik grijp meteen naar mijn telefoon. Nog geen appje. Ik merk dat mijn blaas erg vol is en ik waggel naar de WC. Wanneer ik terugkom, kijk ik nog één keer op mijn telefoon. EEN APPJE!! Van Thomas! Van de vader!! “Om 01.47 is jullie nichtje geboren! Dorinde heeft het super goed gedaan. Marthe doet het ook super!”

Marthe Jolien, geboren op 26 februari 2022.

WAT FANTASTISCH, ze is er!! Ik feliciteer ze en Thomas geeft aan dat Dorinde nog wel heel moe is, omdat ze bijna 2 uur lang heeft geperst. Wow!

Daarna word ik gevideobeld en krijg ik Marthe direct te zien, aaah! Ze ligt bij mama en ik kan haar gezichtje best goed zien. Wat bijzonder!! Ik ga zelf in onze babykamer zitten (Daan slaapt nog half) en kijk trots naar het verse gezin. Dorinde ziet er moe, maar heel gelukkig uit. “Het hoofdje lag een beetje gedraaid,” vertelt ze. “Het persen duurde heel lang.” Op dat moment komt er een beker water met een rietje in beeld en Thomas geeft zijn vrouw wat te drinken. Vervolgens hoor ik ze onderling praten en hangen we weer op.

Geweldig, ze is er!! We krijgen nog een paar heeeerlijk lieve foto’s en ik smelt van trots.

Ook Sonja is wakker en we appen van 03:30 tot 03:50. Zooo blij dat ze er is en dat het met allebei goed gaat.

De volgende ochtend rond 07:40 appt Thomas dat ze heerlijk slaapt. Ook Dor en Thomas hebben nog zo’n 2 uurtjes kunnen slapen. Thomas vertelt dat er nog niemand langs is geweest, dat komt zo vast weer.

Ze weegt 3400 gram rond (keurig, lekker wiskundig hoor Dor!) en is 51 cm lang. Maat 50 past als gegoten. Rond 09:00 krijg ik van Dor een spraakopname. Ze moeten sowieso tot 14:00 in het ziekenhuis blijven ter observatie. Marthe heeft nog wat moeite met drinken, waarschijnlijk is ze een beetje misselijk. Logisch, ze heeft zo’n reis gemaakt!

Het is nu 09:20 op 26 februari dat ik dit typ. De laatste foto’s komen net binnen: Marthe op de weegschaal. Een volmaakt, gaaf, mooi, lief kindje.

Tante is trots!

Rond 17:00 krijg ik een appje dat Dor nu meer een constante druk voelt, het is dus een beetje aan het veranderen! Ze vertelt dat ze nog even gedoucht heeft, dat was wel erg lekker. De verloskundige komt straks ook weer langs om even te checken.

Nadat de verloskundige is geweest, krijg ik een appje dat de verloskundige nog niet gecheckt heeft hoever de ontsluiting is. Wanneer de weeën nog niet zo sterk/frequent zijn, kun je daar beter even mee wachten (als je vliezen zijn gebroken) i.v.m. infectiegevaar. Ook vertelde de verloskundige dat het ziekenhuis waar ze heen willen aardig vol is en dat ze even met het ziekenhuis belt of het verstandig is om langs te komen voor een CTG scan. Dorinde en Thomas moeten er rekening mee houden dat het ook een ander ziekenhuis zou kunnen worden. Als het even kan, wil Dor graag in bad bevallen. Dat kan gelukkig ook in het andere ziekenhuis, zie ik op de site!

Rond 19:00 krijg ik van Thomas een appje dat Dor nu druk bezig is met wat intensere weeën en dat ze het héél goed doet. “Ze is aan het bazen,” zegt hij trots, hahaha.

De volgende update is dat ze om 20:30 naar het ziekenhuis gaan. Tóch in het ziekenhuis van hun keuze, gelukkig! “Grote kans dat we daar blijven en we nemen alles mee,” appt Thomas. Ik wens ze heel veel succes! Wij krijgen ondertussen bezoek van twee vrienden. Heel gezellig, maar ik merk dat ik ook graag op mijn telefoon wil blijven kijken, hahahaha. Ik besluit om een paar keer extra naar de wc te gaan, zodat ik de updates in de gaten kan houden. Ondertussen app ik ook met Sonja, we zijn heeeel betrokken hahhaha.

Het laatste appje van Thomas krijg ik rond 22:00, dat ze inderdaad in het ziekenhuis blijven en na de bevalling nog 12 uur ter observatie zullen blijven. Dit is protocol wanneer het wat langer duurt voordat er echt actie komt na het breken van de vliezen. Ze hebben een bad suite in het ziekenhuis, wat fijn dat dat allemaal gelukt is!

Ik stuur nog een paar appjes, maar Thomas reageert niet meer: logisch!! Ik kan aan niets anders denken en hoop dat het allemaal goed gaat. Het bezoek gaat rond 00:38 weg en ik ben dus al flink langer wakker dan normaal, hihi. Ook Sonja is nog wakker en we zijn elkaar – trots als we zijn – heel erg aan het steunen. Rond 01:15 besluiten we dat we maar gaan slapen en dat we het geluid KEIHARD zetten voor als er updates zijn. Zo spannend om nu te gaan slapen!

Tot laat in de avond appen we met Dorinde en Thomas en ik ben zo blij dat wij morgen weer naar huis gaan. Stel je voor dat we tóch op een Canarisch Eiland hadden gezeten, dan had ik me daar nu toch vervelend bij gevoeld. Daan en ik spreken af dat we de volgende ochtend vroeg vertrekken. Ach, what’s new? Wij zijn altijd snel weg op een vertrekdag, haha. Nu met éxtra motivatie!

Dorinde vertelt dat ze die nacht weeën heeft gehad, maar dat het na ‘tukkies weer even rustig was.’ Ze is ook nog goed aanspreekbaar tijdens de weeën. Ook Thomas heeft wat slaap kunnen pakken. Fijn, dat zullen ze goed kunnen gebruiken! Ze zijn inmiddels de weeën aan het timen met een weeëntimer. Rond 07:45 heeft ze weeën van een kleine minuut, met tussenpozen van 7 minuten. Wel dus al regelmatig, maar ze zijn niet hevig. De huidige status is dat ze tot 17:30 (dan is het 24 uur geleden dat de vliezen braken) moeten afwachten wat er gebeurt. Ze houden contact met de verloskundige.

Daan en ik gaan nog even langs Ikea (vakverdelers kopen voor de commode van onze eigen dochter, Dorinde geeft ondertussen goede tips, haha!) en rijden dan naar huis. Even voor twaalven zijn we thuis, fijn!

Met Dor heb ik afgesproken dat ik zo nog even langs de Hema en dat ik dan bij Dor langsga. Zo fijn dat ik haar nog één keer zwanger kan zien en haar even kan supporten!

Bij Dor en Thomas thuis tref ik Dorinde aan op de bank. Ze ligt onder een kleedje en ziet er vrolijk uit. “Het gaat nog best wel goed!” De weeën komen nu iets regelmatiger en tijdens het timen van de wee, zorg ik dat ik stil ben. Dorinde is het als een ware bevalprofessional aan het opvangen en zucht mee met de wee. Bijzonder om te zien! Niet lang daarna verplaatst ze zich van de bank naar de bal (zo’n grote fitnessbal) om lekker op te bouncen.

Thomas is aan het werk in de woonkamer, wetende dat dit voorlopig zijn laatste werkdag is. Tussen de taken door is hij betrokken en helpt Dorinde door de weeën heen, zo lief. Ik krijg een lekkere koffie: papa is goed bezig!

Ik blijf iets langer dan een uur, daarna heb ik afgesproken om bij mijn vader langs te gaan. Lastig om mijn mond te houden hoor, hihi. Bij het weggaan wens ik ze heel veel succes en druk ik ze op het hart dat ze me altijd kunnen bellen als er iets is, of als er iets nodig is, maar ze hebben het allemaal goed onder controle! Bij het weggaan (rond 15:00) is de volgende stap dat de verloskundige om 16:00 zal bellen. Fijn dat deze mensen bestaan! 🙂

Morgen het vervolg! 🙂

Het is donderdagavond 24 februari, 17:52. Daan en ik hebben onze laatste avond op vakantie in Limburg en we zijn onderweg naar een sushi restaurant in Venlo. We zijn hier twee jaar geleden ook al eens geweest en we wisten nog dat het hier lekker eten is. Ik heb een klein beetje buikpijn, ik kan het niet zo goed verklaren.

We zijn er bijna, wanneer op dat moment de telefoon gaat. Het is Dorinde. Zoals de afgelopen dagen ben ik stiekem altijd een beetje voorbereid dat de bevalling nu toch wel zou kunnen beginnen. Ik neem op: “hoi?” Dor reageert: “hoi, wil je een geheimpje horen?” Mijn hartslag gaat keihard omhoog. “Mijn vliezen zijn net gebroken!” Ze vertelt dat ze op de bank lag en dat ze een soort plopje hoorde. Zo bijzonder!

Na heel even gepraat te hebben, hangt ze weer op. We zijn zooo benieuwd wat er nu gaat gebeuren! De ‘regel’ is dat je binnen 24 uur actieve weeën zou moeten krijgen. Als dat niet gebeurt, word je medisch en moet je sowieso naar het ziekenhuis. Afwachten dus!

We parkeren voor het restaurant en mijn buikpijn zakt iets af. Hoewel het vast helemaal niets zegt, vind ik het toch wel grappig dat ik ‘iets’ voelde. Dorinde heeft op dit moment alleen nog geen (buik)pijn, hahaha. Wanneer de buikpijn gezakt is, lopen we naar binnen. We krijgen een tafeltje naast een grote binnenvijver en ik excuseer me vast bij Daan dat ik me waarschijnlijk niet zo goed kan concentreren, hahaha.

Normaalgesproken houd ik er niet zo van om met mijn telefoon in een restaurant te zitten. De obers hebben nu vast een paar keer gedacht: “goh, gezellig…” Maar dat geeft niet! Ik wil geen update missen, haha. Ook Daan is zeer betrokken en we staren een beetje in de verte, kletsen wat: “spannend hè!!” en eten van de sushi. Bij Dorinde gaat het goed, ook zij eten sushi, hihi. De verloskundige is langsgeweest en dat zag er allemaal ‘keurig’ uit. Ze schatte in dat het kindje ongeveer 3400 gram is. Om half 9 merkt ze dat het begint te rommelen vanbinnen en een uur later appt ze dat ze qua pijn op ‘standje hevige darmklachten’ zit. “Nog niet dat je het heet krijgt ofzo!”

Ik vind het spannend, ik ben enthousiast en vooral ook zooo benieuwd hoe het nu gaat lopen. Dat het bij mij over 3 maanden ook zo ver is, is op dit moment ver weg. Als alles met Dor en het kindje maar goed mag gaan!

Morgen het vervolg!