1 – De meesten van jullie lezen de blog vást niet om 01:00, en hebben dan dus ook niet door dat ik de tweets ben vergeten, haha! Goedemorgen! #06:50

2 – Ik had gedroomd dat ik ballerinakunsten ging uitvoeren op een rekstok aan een wolkenkrabber, zonder bescherming. Het verbaast me hoe rustig ik wakker werd net.

3 – We speuren de héle winkel af (enorme bouwmarkt) en vinden wat we zoeken. Helaas hangt er niet genoeg. We zoeken opnieuw naar een medewerker, die vertelt dat we ze bij de balie kunnen bestellen. Dan bekijk ik het product nog eens. Nah, ik vind ze toch niet leuk. #tijdsverspilling

4 – Over tijdsverspilling gesproken: ik ben zeker 5 min bezig geweest om de vorige tweet te laten passen. Ik hoop dat jullie hem leuk vonden, hahaha. #maximumaantalletters

5 – Hoe rustgevend mijn wake-up light ook is, nu vind ik de snooze knop maar vervelend als de vogels alwéér beginnen te fluiten. Maar het is gelukt, 5 tweets! Kwaliteit ook, goede blogweek hebben we :-). Werk ze vandaag en een fijn weekend!

De A is van ah oh.. ik heb een

Blogdip, dat is met de B

De C is van crap, dat is wat jij nu vast van de blog vindt.

Downton Abbey, die wilde ik per se op de D

En daarna had ik geen Eisen meer.

Fluitend blog ik zo door dit abc

Genoeg nu, wat vind jij?

Haha dit kan echt niet.

Ik hoop dat ik er mee wegkom, zeker na zo’n leuke blog van gisteren van Dor.

Ja, zij wel.

Kusjes van

Laura

Maar op zich ben ik al bij de M

Nog maar een paar letters,

Och.. vanaf hier wordt het alfabet altijd

Pittig

Q, of toch

R?

Sjonge, ik vind die volgorde altijd

Takke moeilijk.

Uitermate moeilijk klinkt wat

Vriendelijker

Wat een flop

Xxx

You agree?

Zo dan maar. Trusten en sorry hahaha!

Sinds kort heb ik een e-bike waar ik heel blij mee ben. Ik moet ongeveer 7 km naar m’n werk fietsen en ga dan altijd door de polder heen. Het is niet heel ver, maar er lijkt wel áltijd wind te staan. Veel wind. Ideaal dus dat dat nu geen punt meer is ;-).

Zo vlak voor de wintertijd is het rond 07:30 nog hartstikke donker. Ik vind het daarom niet heel relaxt dat er op het fietspad werkzaamheden bezig zijn. Er staat een enorme vrachtwagen op het smalle fietspad, waardoor ik er niet goed door kan. Aan beide kanten van het fietspad is een mini stukje berm en daarna begint aan beide kanten de sloot. Het helpt ook niet zo mee dat de chauffeur tegen elke persoon die toch erlangs gaat roept: “eigen risico! Niet mijn verantwoordelijkheid! Eigen risico!!” Ik vraag hem om of er een alternatief is. “Nee sorry!” Normaal gesproken zou ik er toch maar gewoon langs gaan, maar nu ik zwanger ben én mijn fiets best zwaar is als je ermee moet lopen, vind ik het toch niet zo fijn. Ik besluit om dat maar tegen hem te zeggen. De meneer stapt uit en.. “geef mij je fiets, ik breng hem wel even naar de andere kant.” Hóe lief! “Hou je goed vast aan de wagen.” En zo heeft deze aardige meneer mij gered. 

Te lief om niet te delen, toch? 🙂

Het is net herfstvakantie en we zijn onderweg naar Frankrijk. Even geleden zijn we de grens naar België overgestoken en direct valt het rijgedrag van onze buren op. Grote auto’s, kriskras inhalen en véél bumperkleven.

Na een tijdje zit er een dikke BMW in onze nek te hijgen. Wij rijden netjes door, maar het kan de Belg niet snel genoeg gaan. Seinen, duwen.. hij wil er echt langs en het voelt niet helemaal fijn. Bij het eerstvolgende mogelijke moment gaan wij dan ook rechts rijden, zodat hij zéker 10 meter kan gassen om vervolgens achter de volgende te plakken. Dit spelletje gaat een tijdje door en we zien iedereen om ons heen hoofdschuddend kijken naar de wegpiraat.

En dan…. justice. Een politiemotor stond verdekt opgesteld en hij trekt gauw op om de man in de BMW in te halen. Een grote lach verschijnt op ons gezicht en we zien dat de automobilisten om ons heen ook heel tevreden kijken, hahaha.

De agent rijdt links naast de BMW en begint práchtig met zijn vingertje te wenken: “kom jij maar eens even mee.” De BMW knippert braaf naar rechts en samen gaan ze de eerstvolgende oprit af.

Karmaaaaaaa. Deze man was echt gevaarlijk bezig!

Einde

Samen met Thomas ben ik naar de bouwmarkt om wat te kopen voor onze verbouwde zolder. Wanneer we binnen zijn, komen we tot de conclusie dat het toch wel handig is om een karretje te pakken. Ik loop weer naar buiten en zie dan dat de karren tegenwoordig weer een muntje nodig hebben. Ik loop door naar onze auto om een muntje te halen. Naast onze auto stapt er een vrolijke oude meneer uit. Zijn autodeur raakt bijna de onze. Hij zwaait vrolijk: “geen krasje hoor!” Ik moet lachen en pak vervolgens m’n muntje.

In de winkel loop ik hem weer tegen het lijf. “Ben je daar weer?” Vraagt hij vrolijk. Ik loop door naar Thomas, die aan het wachten is op de zaagafdeling.

Na een paar minuten komt de meneer weer voorbij gelopen. “Als ik je nou nog een keer tegenkom dan moet ik trakteren hoor.” Heerlijk, ik kom graag meer van dit soort vrolijke mensen tegen ;-).

Drie keer raden wie er voor ons bij de kassa stond, hahaha.