Wat een weertje, heeerlijk! Goed voor de melkflesbenen ook, die hebben nog maar weinig zon gezien dit jaar. Dat maakt de kledingkeuze dan ook wel weer lastig. Ik besluit om voor een lange rok te gaan die ik in het zonnetje wat omhoog kan schuiven, haha.

Vandaag heb ik met wat vriendinnen afgesproken om in het bos te gaan wandelen. Wanneer we daar zijn aangekomen kijk ik nog eens goed naar mijn outfit en dan naar mijn wandelschoenen. Onder een spijkerbroek vind ik m’n wandelschoenen echt wel hip (voor wandelschoenen), maar dit kan eigenlijk echt niet. Daarna hoor ik de blaar op mijn teen roepen dat ik heus wel één keertje aan hem mag denken. Hij vindt het al twee dagen erg gezellig op mijn voet, maar wil binnenkort ook wel weer vertrekken. Vooruit dan maar 😉

1 – Het songfestival duurt maar één week, toch blijven de liedjes daarna eenenvijftig weken in je hoofd zitten. #opnaarvolgendjaar #songfestival

2 – Vandaag zag ik iemand een kerstpuzzel maken en eigenlijk vind ik dat een topidee. Waarom ook niet? Net als kerstfilms kijken. Of kerstliedjes luisteren… Als iemand een kerstpuzzel over heeft, ik hou me aanbevolen.

3 – Ik gisteren: “Vanaf nu ga ik elke dag de krant lezen.” Goh. Thomas heeft ‘m vandaag in de trein achtergelaten. #totzovermijnnieuwegewoonte

4 – Ik kan zo ontzettend genieten van dat zoemende geluid van de robotstofzuiger. En als de wasmachine boven óók nog eens draait, voel ik me mega productief. Terwijl ik op de bank zit. Mooi toch? 🙂

5 – Soms moet je zo’n ‘spelletje’ doen op de computer om te bewijzen dat je geen robot bent. Ik vind het dan soms echt wel moeilijk te zien of er op een plaatje een stoplicht staat. #beetjerobotmisschiendanhaha

Waarom doet niemand dit raam open? Al uren niet? Gisteren ook al niet? (Nieuwe erker, geen raam meer dat open kan aan de voorkant. Katlief heeft het nog niet in de gaten).

Hee chill, ik zit hier droog. Ik zit er wel al uren… maar ik zit droog. (Katlief heeft niet door dat hij kan omlopen en dat er aan de achterkant tegenwoordig een kattenluik zit. Hij heeft wel door dat hij bij de voordeur nu droog zit).

Ff plass… WOOOOOH!! Ik houd mijn plas wel op. (Herrie op onverwachte momenten).

Wat is dit? En dat? Hé, weer een nieuwe doos. Kan ik daar in? Wat is dit? (Katten moeten altijd even wennen aan nieuwe spullen. Een keer of 100 dus nu!)

Knuffelllllllll? (Soms zijn ze wat van slag door al het lawaai en de veranderingen. Dan troosten we ze weer even en vertellen we ze hoe mooi het straks gaat worden).

Jaag je me nu alweer weg? Jullie maken het me niet makkelijk hè. (De zitplekken zijn wat schaars boven en we strijden nu af en toe om een lekker zacht plekje op de bank).

In dit kastje zit kattenvoer. Punt. (Hardleers wachten voor de kast, waar inmiddels allang geen kattenvoer meer zit. Het kattenvoer staat tegenwoordig op zolder).

Ooooh er zit hier een kattenluik, wat handig! (x 300). (Elke keer weer mee omlopen om James aan te leren dat hij dus niet uren bij de voordeur hoeft te wachten).

Gaan jullie nu een kast verschuiven? Muhaha. (Ze presteren het om áltijd in de weg te lopen).

Ik ben met Thomas een potje aan het schaken. Hoe meer we oefenen, hoe beter (of minder slecht, haha) we erin worden. Daarom duurt het soms wel eventjes voordat een volgende zet wordt gedaan.

Thomas is aan de beurt en hij neemt flink zijn tijd. Mijn telefoon ligt naast me en ik kijk er eventjes op. Vervolgens hoor ik dat een schaakstuk wordt verplaatst. Het klinkt heel vastberaden. Ik kijk naar het bord, maar zie niet echt een verandering. “Huh, welke heb je nu verplaatst?” Eigenlijk had ik gewoon op moeten letten natuurlijk, maar toch. Thomas wijst naar de schaakstukken die hij van mij heeft verzameld. Zijn ‘vastberaden’ zet hield in dat hij twee pionnetjes op elkaar heeft gezet, haha! (Dat kan bij ons schaaksetje). Die zag ik niet aankomen. “Geef je even een seintje als je zo ver bent? 😉”

Nu we op school nog ‘hybride’ lesgeven (waarbij op dag 1 de ene helft van de klas op school is en op dag 2 de andere helft), is het zaak om alle leerlingen goed van informatie te voorzien en ervoor te zorgen dat ik iedereen goed kan helpen. Dat geeft wel eens grappige situaties ;).

Afgelopen week in mijn derde klas:

“Jullie kunnen thuis en op school aan het werk met deze opdrachten in je werkboek. Mochten jullie vragen hebben, dan ben ik er! Voor de mensen thuis: ik zal mijn geluid even uitzetten, zodat jullie geen last hebben van geluiden uit de klas.”

Tegen de leerlingen in de klas: “ik loop even langs bij mijn collega in het lokaal hiernaast. Ik ben zo terug!”

Bij terugkomst kijken de leerlingen me verwachtingsvol en met een lachende uitdrukking aan. Direct valt het kwartje. Snel log ik weer in en richt ik mij tot de leerlingen thuis. “Ehhh, had iemand een vraag? Ik was even weg!” Een leerling reageert direct via de microfoon. “Ja, ik had een vraag! Ik vond het al gek dat u niets zei!”

Van de leerlingen in de klas hoorde ik daarna dat de leerling mijn naam tot drie keer toe had geroepen (en waarvan zijn stem dus door het lokaal schalde), maar geen gehoor kreeg.

Foei, foei, foei Laura!

Ik ben er geloof ik erg aan toe om iedereen weer fysiek in de klas te hebben… 😉