Maandag 17 februari

Omdat onze rondreis gisteren een beetje faalde, besluiten we om vandaag weer een beetje richting het oosten te rijden. We gaan deze keer onderlangs en we stoppen bij een paar schattige plaatsjes. In de dorpjes zien we veel mooie kunstwerken met blauw keramiek, prachtige bomen op een plein en ook pittoreske haventjes. Gepensioneerde Portugezen genieten er van hun ouwe dag en begroeten ons vriendelijk. We zijn maar één van de weinige toeristen op dit eiland en dat bevalt nog altijd goed! In de zomer is het hier gerust wat drukker, maar ook dan is het qua toerisme nog vrij rustig. 

Onze volgende bestemming is Ribeira Quente. In dit dorpje is niet zo heel veel te beleven en we besluiten op zoek te gaan naar lunch. We willen straks weer wandelen en dit dorpje ligt mooi aan zee: een idyllisch lunchplaatje. We kopen Skippy pindakaas en ontzettend chemische boterhammen, helaas hadden ze hier in de (ieniemienie) Spar geen vers brood. 

Bij de supermarkt heeft Daan een wandelbord gezien en hij stelt voor om deze wandeling van 7,6 km te doen. We komen dan uit bij Povoação, een plaatsje waar we hierna naartoe zouden gaan. Dat komt op zich ideaal uit, alleen is dit geen circulaire maar een lineaire wandeling: er is een begin en een eindpunt en je kijkt zelf maar hoe je terugloopt. Omdat we inmiddels best getrainde wandelaars zijn, zeggen we nog heel optimistisch: we kunnen altijd weer terugwandelen. Wel maak ik me een klein beetje zorgen om de ‘medium’ sticker die bij de wandeling geplakt zit. Dat betekent in dit land toch wel dat er wat klimmetjes in zitten. Nou ja, we gaan het zien!

Na de eerste twee kilometer ben ik erachter dat ik ab-so-luut niet terug wil wandelen. Jeetje, wat hebben we nu al veel moeten stijgen én dalen! Bij elke daling telde ik bijna de stappen: dit moeten we dus straks allemaal weer omhoog…. Bij elke helling, bocht, nieuwe helling, bocht, nieuwe helling begin ik een beetje te klagen en ik voel me een klein beetje een zeurpiet. “Sorry hoor… maar dit noemen ze MEDIUM?” Hijg, puf. Daan kan er gelukkig wel om lachen. Aan het zweet in zijn nek zie ik gelukkig dat het hem ook wel de nodige inspanning kost. 

De wandeling is wel erg mooi en in het midden komen we uit bij een junglegebied met daarin een watervalletje. De bordjes met ‘danger’ maken het allemaal heel avontuurlijk. Wanneer het hier regent zal het wel behoorlijk glad zijn! 

Na opnieuw een enorme tocht naar boven én naar beneden (hoezo doen ze dit nou hè, hou het gewoon lekker vlak ;)) komen we uiteindelijk aan in het dorpje. Het was een prachtige wandeling en ik voel me nu heel trots dat we dit gewoon gedaan hebben. ‘Hatelijk’ om Daan dan te horen dat hij zo weer terug zou wandelen. Nou, dan ben ik maar de spelbreker ;). 

In het dorpje kijken we een beetje rond en we spreken daarna een taxichauffeur aan. We vertellen welke wandeling we hebben gedaan en hij kijkt ons bewonderend aan. “Dat is knap! Ik woon hier nu 50 jaar en ik heb me er nog nooit aan gewaagd.” Triomf. Pauw ;). In de auto is het zo’n 20 km rijden naar ons startpunt, een stuk verder om dan de wandelroute dus! Onderweg wijst de taxichauffeur ons nog wat mooie plekjes aan en hij vertelt trots over ‘zijn’ eiland. Schattig! 

Wanneer we de navigatie weer instellen op ons hotel, besluiten we dat we die avond bij de McDonald’s willen eten! Ik vind het altijd leuk om te kijken wat ze daar voor andere producten aanbieden en het is natuurlijk altijd lekker om even een ‘vertrouwd’ patatje te eten. Dat laatste viel nog best tegen trouwens, ik hou namelijk heel erg van de slappe slungels van de McDonald’s, maar hier waren ze ontzettend knapperig! De Veggieburger was wel lekker, die hebben we in Nederland niet meer ;).

’s Avonds kijken we naar Married At First Sight. Wat een heerlijk programma! Jammer dat er bij een paar stellen toch wat barstjes te zien zijn… Dat lijkt me ook nogal wat, om zomaar met een vreemde te trouwen. Blij kijk ik dan naar onze ringen. Die van mij die rustig om mijn vinger zit en die van Daan, die al zo’n 40.000 salto’s heeft moeten maken omdat Daan zo van het friemelen/pulken is, hahaha. 

Zondag 16 februari

Wanneer we ’s ochtends de gordijnen opendoen, zien we dat het buiten heel erg witbewolkt is en dat het regent. We hadden voor vandaag een rondje eiland op het programma staan, maar we moeten maar even zien hoe ver we komen met dit weer. Uiteraard kan het hier elk uur en op elke plek weer omslaan, dus je weet maar nooit ;). 

Na het ontbijt stappen we in de auto en rijden we naar Nordeste, een stad op het oostelijkste puntje van São Miguel. Onderweg rijden we over bruggen en langs mooie uitkijkpunten, maar we hebben maar zo’n 10 meter zicht haha. “Mooi is het hier hè? ;)” 

In Nordeste aangekomen, lopen we richting een koffietentje. “We gaan anders eerst wel even wat drinken, totdat het een beetje opentrekt.” We zijn inmiddels allebei met een boek bezig en we lezen gezellig terwijl het buiten regent. (Dit is ook vakantie!) Ik bestel voor het eerst sinds eeuwen weer koffie en ik vind het stiekem wel heel erg lekker weer. 

Na een uur is het weer nog geen moment verbeterd en we besluiten om dan maar een restaurantje te gaan zoeken om te gaan lunchen, haha. We merken wel aan alles dat het zondag is, het stadje is vrij uitgestorven. In het enige restaurantje dat open is, is wel veel volk te vinden en we bestellen allebei een sandwich.

Na het eten is het weer nog altijd onveranderd en we besluiten om maar weer naar het hotel te gaan. De 3 stadjes, een vuurtoren en een waterval die op het programma stonden, moeten maar even wachten. 

In het hotel aangekomen heb ik zin om naar de spa te gaan. Ons hotel is een resort met spa en het lijkt me leuk om samen een massage te nemen. Daan vindt het ook wel een leuk idee en we trekken onze badkleding aan. In onze badjassen en slippers (zo lopen we elke dag ook naar het zwembad) gaan we eerst langs de receptie om te vragen of we de ‘valentijnsdeal’ zo kunnen doen. Op 14 t/m 16 februari is een duomassage heel goedkoop en dat leek me wel perfect! De andere massages zijn namelijk best wel aan de dure kant.

De receptioniste kijkt ons spijtig aan. “Het personeel van de spa werkt vandaag niet, ze hebben waarschijnlijk van tevoren niet nagedacht dat 16 februari op een zondag valt.” We lachen om de error (we kunnen vast morgen ook nog wel terecht voor deze deal) en besluiten om dan maar gewoon lekker te zwemmen. Alle valentijnsstelletjes zijn weer uitgecheckt en de rust is wedergekeerd in het hotel, chill!

Rond borreltijd gaan we weer naar de bar om te poolen en dineren we in het restaurant. We zijn hier best vaak te vinden, maar wij vinden het lekker om ’s avonds nergens meer heen te hoeven. Ons hotel is in die zin net iets te afgelegen om naar een ander restaurant te lopen. Het eten is hier gelukkig heerlijk! 

Het is zaterdagochtend, tijd voor een Zumba les in de sportschool! Toen we nog in de stad woonden, was de Zumba les op zaterdag vrij vroeg. Nu begint hij om 10:30, waardoor je ’s ochtends alle tijd hebt om rustig te ontbijten, je spullen klaar te leggen en op je gemakje naar de sportschool te gaan. Dat maakt mijn actie van vandaag des te suffer, haha.

Na de warming-up beginnen de liedjes meteen in een hoog tempo. Springen, shaken, heen-en-weer, etc. Mijn blaas begint bij iedere sprong meer te protesteren. Toch weiger ik om naar de wc te gaan. Had ik het maar thuis of vóór de les moeten doen, daar had ik immers genoeg tijd voor.

“Naar voren, naar voren!” roept de docent. Ik ga naar voren en zie in de spiegel dat mijn shirt wat vreemd zit. Ook voel ik ineens het kaartje van mijn shirt in mijn nek kriebelen. Ik bekijk mijn shirt wat beter bij de volgende ‘naar voren’ ronde en zie dan dat ik hem binnenstebuiten aan heb getrokken. Serieus, terwijl ik zo veel tijd had ’s ochtends? Haha.

Mijn blaas begint weer te hinten en ook het kaartje in mijn nek werkt samen met mijn blaas. Oké oké, bij hoge uitzondering race ik naar de wc en doe ik mijn shirt weer goed. Wel spreek ik met mezelf af dat ik de volgende keer dan maar pech heb en gewoon door moet dansen.

Zaterdag 15 februari

OMG WAAR KOMEN AL DIE MENSEN VANDAAN?! Het is mega mega mega druk bij het ontbijt, dat zijn we niet gewend hahaha. Waar we de afgelopen dagen met ongeveer 5 bezette tafels aan het ontbijt zaten, zijn er nu ongeveer 40 tafels bezet. Bij het ontbijt krioelt het van de mensen en de serveersters lopen af en aan met hartjescakejes. Wat zo’n valentijnsweekend dan betekent voor een hotel, grappig om het verschil te zien! Er zijn veel locals die voor dit weekend naar dit mooie hotel zijn gekomen. Het heeft ook wel weer wat gezelligs! 

Ook deze ochtend doen we rustig aan in het hotel en zwemmen we eerst voordat we echt met de dag beginnen. We hebben straks namelijk de afspraak met goede vrienden om te gaan videobellen! Twee lieve vrienden van ons verwachten namelijk een kindje en ze hebben een mini gender reveal party georganiseerd. Wij zijn er via het videobellen toch een beetje blij, zo bijzonder! De ballon werd doorgeprikt en daar knalde allemaal roze confetti uit, een mooi moment! 

Rond 12:00 eten we wat en rijden we daarna door naar Furnas, een mooie plaats midden op het eiland. In Furnas is er een prachtig tropisch park met de meest geweldige flora en fauna (tuttig, maar vat het wel samen, haha). Ook is hier een geel vulkanisch meer waarin je kunt zwemmen. Van tevoren word je overal gewaarschuwd dat je zwemkleding (en haar, haha) geel kan uitslaan, dus dat je wel een beetje voorzichtig moet zijn. Wij kiezen voor een rondje door het park en het is er zo mooi! Ik blijf maar filmen met de geleende GoPro van Dorinde en Thomas. Er lopen hele bijzondere eenden en dieren en we genieten van alle mooie kleuren en lekkere geuren.

We zijn ongeveer een uur in het park en besluiten dat we nog wel een wat langere wandeling willen doen. Het is ook zo suf om daarna weer terug te gaan naar het hotel, we willen hier ook ’s avonds ergens een hapje eten. We kijken op de kaart en zien dat er een makkelijke (yes) wandeling is van zo’n 9,5 km om het ‘Furnasmeer’. We besluiten om deze te gaan doen en we beginnen ook weer bij een stukje met borrelende bronnen. Een man heeft het niet helemaal begrepen en loopt zo van de paden af, gevaarlijk! Gelukkig wordt hij terechtgewezen. 

Tijdens deze wandeling zien we rondom het meer dat er allemaal houten beeldwerken staan. Zo ontmoeten we ook het nichtje van het monster van Lochness, haha. We zien ook een verlaten kerkje, ik vind dit altijd creepy en fascinerend tegelijkertijd. Er zijn wel meer verlaten plekjes op het eiland, trouwens!

Na de wandeling is het zo’n 17:00 en hebben we echt heel erg trek gekregen. We zien het als een uitdaging om een plek te vinden waar we nu al kunnen eten, de meeste restaurants gaan namelijk pas rond 19:00 open. Uiteindelijk lukt het in een restaurant waar extreem veel houten tafeltjes staan. We zijn er niet eens de eersten, later snap ik waarom: voetbal is op tv! De kok komt zelfs af en toe uit de keuken om een paar minuten naar het scherm te staren en dan weer vloekend naar binnen te gaan, hahaha.

We krijgen een heerlijk zoet knoflookbroodje en daarna krijg ik kabeljauw en Daan kip. Mijn eerste hap kabeljauw is goddelijk: ik hou van zout eten en dit is precies waar ik behoefte heb na een wandeling. Na zo’n vijf happen beginnen mijn nieren helaas te protesteren, dit is toch wel enorm zout. Daan kijkt z’n ogen uit: Laura die zout niet meer kan waarderen? Gelukkig zijn de groenten en aardappels wel heel lekker ;). 

Wanneer we in het hotel aankomen is het donker en we relaxen weer op de kamer. Ik lees / blog meestal en Daan kijkt naar How I Met Your Mother en films. Vakantie!

Omdat Thomas op projectbasis werkt, verschilt het nogal eens hoe laat hij van huis moet vertrekken. Het is overigens altijd vroeg, haha.

“Deze week ga ik net zo vroeg als vorige week van huis.” Vertelt Thomas. Ik reageer door te zeggen dat ik dat fijn vind, omdat hij steeds lekker op tijd weer thuis was. Dat maakt het nóg vroegere opstaan dan weer goed. Thomas kijkt me aan. “Ik was, op één dag na, absoluut niet op tijd thuis vorige week.” Haha. Oeps. Ik had vakantie afgelopen week en blijkbaar ben ik totaal met andere dingen bezig geweest. Ik probeer me er uit te redden door te zeggen dat ik het ook zeker over die ene dag had. Is natuurlijk ook zo ;-).