1 – Goh en wat heb jij gegeten? Een heeerlijke openschoten! #ovenschotel #autocorrectie #zolekkerwasietrouwensniet (Dorinde)

2 – Bij mijn thuiskomst van het sporten is de bank nat en vriendlief zit ineens in zijn joggingbroek. Je gaat er dan toch wat van denken. Een ongelukje was het inderdaad, maar dan met een open flesje die hij tussen z’n knieën had geklemd omdat hij wat moest pakken. Flats! (Laura)

3 – Naamkaartjes maken voor het diner op de bruiloft. Telfoutje, paniek, moet het na anderhalf uur puzzelen en naamkaartjes schrijven opnieuw indelen. “Daaaan, help!!” Daan schuift 30 seconden en toont mij triomfantelijk de oplossing. #dankjeschat #bruiloft #trouwen (Laura)

4 – Ik heb subtiel aan mijn vriendinnen gevraagd of een tweede vrijgezellenfeest er eventueel in zit. Het was zooo leuk! Een vriendin stelde heel lief voor dat ze me best ten huwelijk wil vragen om het zo nog een keer voor elkaar te krijgen 😉 (Laura)

5 – Ik vertel mijn leerlingen (in het Frans) dat ik ze voor de vakantie niet veel meer zal zien, omdat ik bijna ga trouwen. Een meisje vraagt uiterst verbaasd: “gaat U trouwen?!?” (Ze verstond het woord marier). Ik doe net of ik zwaar beledigd ben door haar verbazing, hahaha. (Laura)

6 – Lief hoor dat je zomaar spontaan bij ons komt zitten. Heeft vast niks met onze snack te maken. #gerooktezalm (Dorinde)

7 – Efteling op tv! #instantweerzin #wanneergaanwe (Dorinde)

8 – Soms maak ik een geluidsopname wanneer ik een liedje op de piano speel. Ik luisterde er net eentje terug, maar op de achtergrond hoorde je dat Thomas kattenbrokjes in de bakjes gooide. De katten zijn nu helemaal in de war. #morgenweerjongens (Dorinde)

9 – Voor Laura haar vrijgezellenfeest heb ik een collage gemaakt van een paar eh, prachtige foto’s van haar. Elke keer wanneer ik m’n foto app open, staren al die foto’s me lachend aan. #pasopwatjemestuurtmuhaha (Dorinde)

10 – Ik voelde me gisteren een enorme amateur, maar leuk was het wel! #wijnproeverij #wijnproeven #bruiloft (Laura)

Heb je deel 1 nog niet gelezen? Lees het hier terug!

We lunchen met de heerlijke zelfgemaakte hapjes en ik ben zo blij dat we hier met z’n allen zijn. Er ontbreekt nog één vriendin, maar ik hoor gelukkig van de rest dat ze later aansluit!

Na het eten krijg ik mijn eerste opdracht: een stapel foto’s. Iedereen heeft een foto van zichzelf met mij én een kinderfoto uitgekozen. Aan mij de taak om de kaartjes te matchen met de juiste persoon!

Van de meeste dames zie ik het meteen, maar ik maak wel een foutje. Oei, zal dat nog een consequentie hebben?

Na deze opdracht gebaren de organisatoren dat we met z’n allen naar de bank moeten verplaatsen. Daar staat een filmpje klaar die Dorinde heeft gemaakt. Een compilatie met ontzettend lelijke foto’s van mij, soms ook met anderen. Wow hahaha, dat ik zoveel lelijke foto’s heb en ze ook nog eens gedeeld heb?!?!

Stiekem weet ik wel waarom ik er zoveel heb… Ik vind het namelijk heel lastig om in mijn eentje te poseren. Dan vind ik het makkelijker om een gekke bek te trekken ;). Als ik had geweten dat hier een compilatie van zou worden gemaakt, had ik uiteraard wat voorzichtiger geweest met het delen hiervan, hihihi. Het liedje onder dit filmpje is trouwens zeer toepasselijk: “I’m sexy and I know it!”

Na het filmpje neemt Dorinde het woord: “je hebt net een fout antwoord gegeven. Dat laten we natuurlijk niet zomaar gebeuren. Maar eerst krijg je dit van ons!” Ze toveren een knalblauwe boerenoverall tevoorschijn. Het valt me direct op dat er allemaal namen opgeschreven zijn met een zilveren stift. Ik lees de namen: Daan, Thomas en andere bekende mannen uit onze omgeving. De dames hebben er echter ook wel wat vreemde namen tussen gezet: Melchior valt me bijvoorbeeld direct op. Ik barst in lachen uit: Mélchior?!? De meiden lachen mee. “Ja, het moet niet te makkelijk worden! Kijk eens op je arm!” Ik lees de naam op mijn arm. Omg. “Djaiylanoo?! Met dubbel o?! Is dat echt een naam?!” De meiden leggen triomfantelijk uit: “vandaag moet je de namen op je overall proberen te vinden! Wanneer je een man met die naam tegenkomt, moet hij zijn eigen naam afstrepen. Wanneer je een opdracht fout hebt gedaan, komen er nieuwe namen bij.” Ik vind het geniaal. “Maar boe vind ik in godsnaam een Melchior?!” Gelukkig stellen ze me gerust dat ik ook soms een naam zelf mag afstrepen wanneer ik een opdracht goed uitvoer. Wanneer ik met een koe op de foto ga bijvoorbeeld. (Later realiseren we ons dat de koeien absoluut nog niet in de wei staan, haha!)

Vol trots trek ik mijn boerinnenoverall aan en we gaan op pad! We zijn met meerdere auto’s en de organisatoren geven de locatie door. Het is drie kwartier rijden, ik ben benieuwd!

We rijden richting Utrecht en komen uiteindelijk aan bij Kamerik (wie kent het niet?!). We rijden het erf op van Boerderij de Boerinn (hahahaha) en ik zie buiten al flinke outdoor activiteiten klaarstaan. Kano’s, touwconstructies, grote autobanden… ‘Voorzichtig’ peil ik: “jullie weten toch wel dat ik in de winter trouw hè? ;)” Een vriendin in de auto zegt grappend: “Ja, we kennen je goed! Leuk toch?!”

Op de parkeerplaats sluit de laatste vriendin aan, gezellig! We gaan naar binnen en ik vraag direct aan de mannelijke medewerker hoe hij heet. Helaas, zijn naam staat niet op mijn pak ;).

Niet veel later worden we naar de activiteiten geleid: we gaan boerenspelen doen! Team Melchior tegen de Boerenjongens, haha. We racen op de step en met kruiwagens, skelteren op de parkeerplaats, lossen wat puzzeltjes op en sjoelen op een enorme bak. Het is heel gezellig en leuk om met z’n allen zo’n activiteit te doen! Ik voel me nog altijd prima thuis in m’n overall haha. We komen ondertussen nog een andere man tegen, maar ook die staat helaas niet op m’n pak.

Na de spelen drinken we nog een drankje en geven de dames elkaar de volgende locatie door. Een enorme tas met snacks gaat open (ze hebben ook aan alles gedacht!) en we verdelen de chips en koekjes onder de auto’s. Nu ik op de navigatie zie dat we nog verder van huis gaan, wordt mijn hoop echt bevestigd: we gaan écht een nachtje weg! Let’s goooo!

Het is acht uur wanneer de wekker gaat. Spannend, vandaag is de dag van het vrijgezellenfeest van Laura! Al in augustus begonnen we met de voorbereidingen (datum prikken) en nu is het dan eindelijk zo ver. Ik ben direct klaarwakker en trek mijn ‘werkkleding’ aan. Geen tijd te verliezen, er moet nog van alles gebeuren.

Ik sjees naar beneden, zet de waterkoker aan en begin als een kip zonder kop spullen op tafel te leggen. Vervolgens leg ik de spullen weer aan de kant omdat we gaan ontbijten. Goed, focus haha. Ik prop mijn verse afbakbroodjes naar binnen, doe 10 eieren in een pannetje en trek vervolgens mijn jas aan. Onze buitentafel (zo’n wit plastic ding weetje wel) mag nodig een sopje gebruiken.  

Terwijl ik buiten aan het soppen ben, commandeer ik Thomas dat hij de eieren in de gaten moet houden. Hij kijkt me geamuseerd aan maakt een ‘yes sir’ gebaar naar me. Topkerel die Thomas. We gaan vanmiddag met twaalf dames lunchen en aangezien we niet genoeg stoelen binnen hebben, maak ik ook wat witte plastic tuinstoelen schoon. Note to self: een paar klapstoeltjes voor in huis zouden best handig zijn.

Ik dek de tafel met een enorm chemisch ruikend tafelkleed. Maar hé, we hebben een boerenthema, dus het rood met wit geblokte tafelkleed moet en zal erop. Ik ren naar zolder om champagneglazen te halen, ren weer naar beneden om vervolgens te bedenken dat ik nog meer van zolder nodig heb. Had ik nou maar mijn stappenteller om gedaan.

Wanneer de eerste vriendin arriveert om te helpen, moet ik mijn tas nog inpakken. “Dor, kun jij de oven alvast even voorverwarmen voor de croissantjes?” Vraagt ze me. “O ja, goed idee!” Ik race naar de boodschappentas en bekijk de verpakking voor de juiste temperatuur. Wanneer ik door loop naar de oven, ben ik uiteraard de temperatuur weer vergeten. Hop, weer terug naar de boodschappentas, die ik op zich ook wel mee naar de keuken had kunnen nemen. Nadat de oven is voorverwarmd haal ik de croissantjes daarom maar weer op.

Ik leer een hele nieuwe kant van mezelf kennen haha, lekker chaotisch. Ik ben dan ook dankbaar wanneer er meer vriendinnen komen om te helpen. “Wat kunnen we doen?” Ehhh. Focus. Wanneer iemand in de soep (ja, die van vannacht haha) aan het roeren is, iemand anders mozzarellaspiesjes maakt en weer iemand anders de plaattaart aansnijdt, pak ik snel mijn laatste spullen bij elkaar.

“Kom, we gaan Laura ophalen!” Ik trek snel mijn ietwat afgetrapte laarsjes aan en loop naar de auto. Had ik nu maar leukere schoenen aangedaan, want uiteraard vergeet ik later om die schoenen weer om te wisselen ;-). De GoPro is mee zodat we het verrasmoment kunnen filmen. We parkeren om de hoek zodat Laura ons niet aan kan zien komen en lopen naar haar deur. We duwen de deurklink naar beneden en.. hij zit op slot. Serieus, is ze niet thuis?! En Daan zat nog wel in het complot!

Dan zien we gelukkig dat er iemand bij de deur verschijnt. Het is een heel hard lachende Laura, nog in pyjama. Fantastisch, haha! Op naar een hele leuke dag.

Nu Daan zijn vrijgezellenfeest op vrijdag heeft gehad, begon mijn nieuwsgierigheid op zaterdagochtend toch ook wel vrijwel direct: zou het dan vandaag mijn beurt zijn? Met Dorinde heb ik afgesproken dat ik om 10:30 ga sporten. Ja ja, dat klink allemaal wel heel leuk en aardig, maar ook wel verdacht natuurlijk. Dan kom ik haar om 10:10 ophalen en dan sta ik daar in m’n sportkleding…

Die ochtend ben ik vrij ‘achterdochtig’: ik kijk constant uit het raam om te zien of ik bekende auto’s zie rijden of een groep meiden zie lopen. Nee hoor, niemand.

Om 09:30 krijg ik een appje van een vriendin (zij geeft de sportles) dat ze de les niet kan komen geven. Ze heeft een hamer op haar voet laten vallen en daardoor kan ze nu de les niet geven. Ik denk natuurlijk meteen: VERDAAACHT, maar ik denk ook meteen: “ja, het kan wel… ze heeft net een huis gekocht en is aan het klussen.” Op de één of andere manier zoek ik er niet zo veel achter, omdat het nog nét vroeg genoeg is om af te zeggen (?!?!?!). In ieder geval besluit ik nu om lekker in mijn chilloutfit (trui en joggingbroek) te blijven nakijken.

Ik bedenk me ook iets slims: er is namelijk een vriendin die aan de andere kant van het land woont. Als een ware detective kijk ik op haar WhatsApp. Nee hoor, die slaapt nog. Laatst gezien gisteravond laat. Nou, als zij 2 uur in de trein moet zitten, dan zou ze nu écht al wel online zijn geweest op WhatsApp. Slim toch?

Om 11:00 weet ik zeker “oké, nu komen ze niet meer.” Daan geeft aan dat ze inderdaad niet meer komen. Hij stelt voor om straks even boodschappen te doen en naar het bos te gaan. “Nu?” Zeg ik. Gevolgd door: “Ik ben nu wel even lekker aan het nakijken.” Daan stelt voor dat we om 12:00 gaan. Prima!

Rond 12:00 rond ik mijn werk af en sta ik op het punt om mijn chilloutfit te verruilen voor gewone kleding. Juist op dat moment hoor ik buiten gegiechel, gebonk, geklepper met de brievenbus en de deurbel die overgaat. OMG DAAR ZIJN ZE! Ik ben alsnog zooooo verrast!

Ik loop naar de deur, die nog steeds op slot zit hahaha. De meiden lachen hard om mijn outfit. Ik zeg dat ik het NIET zag aankomen, deze timing is alleen maar beter natuurlijk hahaha. Ik krijg een brief in mijn hand geduwd waar op staat dat ik uitgaanskleding, een handdoek, een toilettas, sportkleding en warme kleding mee moet nemen. Wow, gaan we dan ook ergens slapen? Of is dit juist om me op het verkeerde been te zetten?! Vervolgens geven ze me ook een rood boerensjaaltje en een sjerp met daarop: “Bride to be.”

Ik ben direct nerveus en weet niet waar ik moet beginnen. “Je hebt 10 minuten!!” Ik storm naar boven en trek de kast open. “Eeeeeh wat moet ik mee?!” Ik voel me super onvoorbereid en denk alleen maar: “ik moet mezelf nog opmaken, HELP ik heb geen uitgaanskleding, ik heb maar 10 minuten…” Gelukkig komt Dorinde naar boven en helpt ze me met het inpakken van mijn tas.

Ik gooi gauw wat make-up op mijn gezicht, trek een neutrale outfit aan, zodat de sjerp en het sjaaltje daar goed mee gecombineerd kunnen worden. “VERGEET JE PASPOORT NIEEEEET!!” roept een vriendin van beneden. Daar trap ik niet in, maar ik neem hem voor de zekerheid toch maar mee ;). “Je bent al 5 minuten overtijd!!!!” roept een andere vriendin. Mijn hart bonkt in mijn keel en ik kam gauw mijn haren.

Beneden is het een gezellige drukte van een aantal van mijn vriendinnen, maar ik mis er nog wel een paar. Hoe zit dat?! Gauw geef ik Daan een kus en ik rij met mijn schoonzussen en twee vriendinnen mee. Nadat we de hoek om zijn roep ik: “stop! Ik ben mijn telefoon vergeten!” Haha, in alle drukte heb ik mijn telefoon gewoon thuis laten liggen. We keren om, de andere vriendinnen worden geappt over deze error en mijn schoonzus holt gauw naar binnen om mijn telefoon te halen. “Ok, daar gaan we!”

We rijden richting het huis van Dorinde en daar zie ik nog meer fietsen staan. In het raam herken ik mijn moeder, schoonmoeder en nog een vriendin. Dorinde en een vriendin hebben zich flink uitgesloofd: de tafel staat vol met een heerlijk lunchbuffet. Het thema is overduidelijk: thema boer! (Een knipoog naar mijn oude achternaam ;)). Op de achtergrond klinkt de heerlijke muziek van boer zoekt vrouw en op tafel staan tulpjes, eieren, koeiennaamkaartjes en nog veel andere dingen in stijl. Ik krijg een fles ijskoude bubbels in mijn hand en na een paar minuten (hihi ja echt) plopt hij feestelijk open. Het feest kan beginnen!!

“Hoi Dor!” Laura belt me op. We zijn allebei vrij vandaag en voor zo ver Laura weet heb ik niet veel te doen vandaag. Niets is minder waar. Ik neem op en gebaar naar de vriendin die naast me zit dat ze stil moet zijn. Laura mag absoluut niet weten dat we op dit moment haar vrijgezellenfeest die morgen plaatsvindt aan het voorbereiden zijn.

“Hee Lu!” We kletsen wat en Laura vertelt dat ze straks naar de kapper gaat. Of ik mee wil. Eh nou nee haha, er moet nog heel veel gebeuren. “Hmmm, ik denk dat ik even lekker thuis blijf. Ik ben een klas aan het nakijken en het is wel lekker als dat af is.” Ik ben absoluut niet aan het nakijken, we zijn druk bezig met het verzinnen van de opdrachten. “Zullen we anders vanavond samen eten?” Vraag ik, om toch een soort wedervraag te hebben. “Ja gezellig!” Zegt Laura. Shit. Echt geen tijd voor. Nou goed, wel gezellig.

Een aantal uur later appt Laura me dat ze toch wat later thuis is dan verwacht. “Zullen we anders na het eten afspreken?” Vraag ik haar. Thank god, alle tijd kan ik goed gebruiken. “Ik ben lekker het huis aan het schoonmaken nu, dus dat maak ik sowieso eerst af. Misschien kom ik wel na achten hoor.” Laura vindt het allemaal prima, top. Het huis is absoluut niet schoongemaakt vandaag. Tien punten voor mijn leugens, haha.

Wanneer ik de vriendin heb afgezet, race ik naar de supermarkt om een pizza te halen. In de oven staat een cake te bakken en daarna kan de pizza er mooi in. Terwijl ik de pizza erin stop, bedenk ik me dat er ook nog twee plaattaarten in de oven gebakken moeten worden. Terwijl ik de paprika’s snijd voor de soep, probeer ik ook de plaattaarten zo goed mogelijk klaar te maken.

Rond 20:30 kom ik bij Laura aankakken. Ik vertel haar dat ik een heerlijk rustig dagje heb gehad en dat dat echt lekker is om af en toe te hebben. We spelen een kookspelletje (alsof ik dat nog niet genoeg heb gedaan net haha) en rond 23:30 ga ik weer naar huis. Eenmaal thuis gaan we weer vrolijk verder: de inpaklijst voor Laura wordt geprint en de camera en de karaoke-microfoon (jawel, wat een hilarisch ding) worden opgeladen.

De voorbereidingen zijn super leuk en de moeite meer dan waard. Zo ontzettend leuk om hier over na te denken :). Wel heb ik een nieuw persoonlijk recordje: ik denk niet dat ik ooit eerder om 12 uur ’s nachts een soepje heb gepureerd. Alles voor de ‘vrijgezel’!