Schilderen maar!

Als je ons op Instagram volgt, heb je ongetwijfeld een paar foto’s van zelfgemaakte schilderijtjes langs zien komen. In de zomervakantie heb ik één keer samen met mijn schoonzussen en schoonmoeder geschilderd en sindsdien ben ik helemaal om ;). Op YouTube zoeken we een leuk schilderij van “Painting with Jane”, waarbij Jane een stapsgewijze uitleg geeft van het creëren van het schilderij.

Dat gaat een beetje zo:

Uitleg: “doop je kwast op zo’n manier in de verf, dat het alle verf opzuigt als een spons. Op deze manier kun je heel lang met je verf doen en hoef je niet vaak bij te dippen.”

Realiteit: twee vegen en ik ben al door mijn verf heen.

(…)

Uitleg: “wacht nu tot je schilderij droog is voordat je verder gaat.”

Realiteit: vlek. Ik heb niet lang genoeg gewacht.

(…)

Uitleg: “Nu het droog is, zie je dat er nog een paar transparante stukjes zijn. Dip hier nog even overheen.”

Realiteit: ik moet een complete tweede laag doen?!?!

(…)

Uitleg: “ik heb nog ruimte op mijn palette voor deze nieuwe kleur.” (Laat ondertussen een flawless palette zien waarbij de kleuren mooi gescheiden en keurig gemengd zijn).

Realiteit: een dikke vette bruine klodder waarin alles door elkaar aan het lopen is

(…)

Uitleg: “Meng het zwart nu met het blauw en een beetje wit. Je gaat nu een kleur aanbrengen die net wat lichter is dan de achtergrond, maar niet al te veel.”

Realiteit: oeps, deze kleur geeft bijna licht ten opzichte van de achtergrond

(…)

Uitleg: “Je hoeft maar heeeeeel weinig druk op je kwast te zetten.”

Realiteit: ik duw me een ongeluk.

(…)

Uitleg: “Zorg dat je af en toe even naar achteren loopt om je schilderij te bekijken.”

Realiteit: Ik doe m’n hoofd een beetje naar achteren: “ja, prima.”

(…)

Gelukkig ben ik vaak ook wel in overeenstemming met de professional, zeker wanneer ze aangeeft dat het helemaal niet erg is om het op je eigen manier te doen, hahaha ;).

Dit is zo typisch hè

Ondanks dat onze katten broertjes zijn, zijn ze best verschillend. Dirk is erg aanhankelijk en kan heel hard loeien als hij buiten is. Hij komt graag bij je zitten en wordt graag geaaid. Wanneer we even rammelen met de kattensnoepes is Dirk er áltijd bij. Rover is wat meer op zichzelf, hij is vaak buiten ‘aan het werk’. Beetje praatjes maken met buurkat Mini, of hij is de buurt aan het verkennen. Kattensnoepjes doen hem niet zo veel en hij hoeft ook niet zo nodig op schoot. Wél vindt hij het heerlijk als je hem op zijn buik aait, terwijl de meeste katten daar juist weer niets van moeten hebben.

Vandaag zit Rover dan eindelijk op schoot. Yes! Uit zichzelf! Ik zou eeuwig zo kunnen blijven zitten, ik heb vandaag toch verder niets te doen. Je begrijpt vast dat ik ontzettend baal dat ik een tandenborstel in mijn mond heb, samen met een hoop tandpastaschuim. Ik kan het nog een paar minuten rekken, maar moet dan toch echt mijn mond gaan spoelen. Natuurlijk ga ik daarna weer op het bed zitten, maar Rover moet er niks meer van weten. Noooo ;-).

Zomaar even wat inside informatie van de blog

Vaker gebruikte titels voor de blog:

“Hoe dan?” (2x). De ene blog is van afgelopen zaterdag, de andere blog is van Dorinde in 2017 en gaat over een bijzondere slaaphouding 😉

“Nee / O nee hè / Neeee, waarom?! / Neeeeee!!” (4 x). Ik als klantenservice stalker, mijn botsing met mijn auto, leerlingen die angstig zijn voor hun mondeling en het onderwerp niet meer terug kunnen halen waar je erg graag over wilde bloggen.

Blunders/errors/faals (10 x), (en dan hebben we het natuurlijk niet over 90% van de blogs die daadwerkelijk een blunder beschrijven ;)). De blog blunder of the year doet elke keer nog steeds een beetje pijn wanneer ik langs onze schoenenkast loop. (Twee verschillende zwarte laarsjes weggegooid, waardoor ik vervolgens ook de twee leftovers moest weggooien en dus vaarwel moest zeggen tegen mijn goede paar….)

Verkeerde telling

Het is te verklaren, maar die details bespaar ik jullie. De telling met onze Twitter anekdotes klopt voor geen kant meer :’D. Ik vond het wel grappig en heb me er nooit druk om gemaakt, ik denk dat niemand zich echt met de telling bezig houdt.

Afgelopen zondag hebben wij editie #115 live gezet. In werkelijkheid moet dit al editie #121 zijn, hahaha. We hebben 2 x #109, 4 x #102, geen #103, #104, 2x #77, 2x #78 en 2 x #76 (deze allemaal door elkaar, hoe dan :’D). Verder hebben we ook nog 3 van deze met een afwijkende titel, hahahaha. Ik vind het wel komisch 😉

Het voelt een klein beetje als een gebreide sjaal waar in het midden drie steken los zitten. Digitale steekjes. Ik vond het ook wel weer passend bij het hierboven beschrevene ;). Enne… dit argument scheelt meteen ook veel tijd!

Aantallen

We hebben nu 1453 berichten geplaatst!

Oeps!

We hebben twee keer per ongeluk de blogs van 1 van ons verwijderd. Een verkeerd knopje en ….. Stress! Godzijdank betalen we voor een back-up 😉

We hebben stiekem nog meer blogs!

“Never dull” is best een fijn thema 😉 zo hebben we ook neverdullfood.wordpress.com en neverdullbooks.wordpress.com, waar we onze vaak gebruikte recepten en gelezen boeken op plaatsen. Eens in de zoveel tijd werken we dit wel eens bij, maar dat is meer voor onszelf!

Serieus?! HAHA

Meer dan een half jaar geleden heeft Thomas nieuwe schoenen gekocht: witte all-stars. Ook ik ben fan, ik heb al meerdere paren versleten! Het jammere is alleen dat ook onze katten fan zijn van deze schoenen. Dat wil zeggen: het is een erg leuk doelwit om de haarbal op te werpen. Het resultaat: een mega grote vlek op Thomas zijn nog niet zo oude witte schoenen.

Natuurlijk, ideaal is anders, maar op zich is het wel makkelijk schoon te maken met een doekje. Althans, als je dat vrijwel direct na de werp zou doen. Nu, meer dan een half jaar later, lukt het inderdaad niet zo goed om de vlek weg te boenen. Dan maar de wasmachine!

Thomas gaat het wel even regelen. Hij pakt een kussensloop, haalt de veters uit de schoenen, propt de wasmachine vol met handdoeken en vult vervolgens de kussensloop met beide schoenen. Allebei. Terwijl er maar op één een vlek zit. HAHA!

Het ritje wasmachine heeft de schoen prima overleefd, de vlek helaas ook nog wel een klein beetje. Nog maar een keer dan binnenkort ;-).

HOE DAN

(Vervolg op de blog van zaterdag: ik heb de auto van Dorinde opgehaald en deze verplaatst voor de caravan van de buren).

De volgende ochtend is het vrijdag: eindelijk weer tijd om te gaan paardrijden! Ik pak mijn spullen, loop naar de auto van Dor en…. hij start niet. Wat..? Ik probeer het nog een keer. De motor slaat niet aan. Dan kijk ik naar mijn lichtknopje. Nee. Neeeee. NEEEEE. Ik ben de lichten gisteren vergeten uit te zetten, waarschijnlijk omdat ik in mijn hoofd nog bezig was met “lol, die caravan.”

Een hele aardige buurman zit buiten en ik loop naar hem toe om te vragen of hij mij zou kunnen helpen met startkabels. Heel lief, dat wil hij wel. (Goede buur, zo fijn!) Hij sluit zijn startkabels aan en ik probeer te starten. Ik krijg hem niet aan de praat, ook niet met extra gas. De buurman probeert het nog even. “Anders sleep ik je wel even aan. Ik pak mijn sleepkabel.” De kabel blijkt vervolgens toch niet de oplossing; deze is niet helemaal meer goed. “Heb je ANWB thuishulp?” Ik weet het niet, maar denk van wel. “Anders ga ik nu wel fietsen, dan ben ik voor nu even gered. Dankjewel in ieder geval!!”

Ik haast me weer naar binnen, door de tuin, naar de schuur… “SHIT!” Roep ik hard. Fiets weg. Die staat natuurlijk bij Dorinde. Hoopvol pak ik mijn oude fiets. De ketting ligt eraf en de band is lek. OMG.

Ik bel naar de paarden, waar ze me met alle liefde willen ophalen, maar ik geef aan dat het te chaotisch wordt en dat ik de auto moet gaan regelen: ik moet vanmiddag ook weer weg met de auto.

Om 11:00 had ik een nieuwe date met de buurman en toen lukte het wel met de startkabels! Tip van de dag: laat je auto niet verzuipen! Slaat hij niet aan? Wacht dan even en probeer het dan meteen met startkabels, ga niet 3 x opnieuw pompen… 😉

Ondanks dat ik wel flink baalde dat ik niet kon paardrijden.. er zat 1 voordeel aan: ik kon nu mijn potentiële trouwschoenen via de post aannemen 😉

Eind toch een beetje goed!