Neverdullmoments

Graag of niet

Samen met mijn vriend ben ik in een elektronicawinkel. We zijn onder andere op zoek naar een nieuwe externe harde schijf, omdat die van mij helaas gesneuveld is. Tip: laat ze vooral niet vallen. Ook bekijken we telefoonhoesjes, die van mij is nodig aan vervanging toe. Een vriendelijke medewerker komt ons helpen en adviseert over de verschillende producten. “Jullie kunnen ook een gratis energietest laten doen hier. Het kost niks en je zit nergens aan vast. Heeft u daar interesse in?” We maken duidelijk dat we bijna een koophuis hebben, maar dat het nog niet helemaal rond is en daar dus nog niet echt aan toe zijn. “Geen probleem hoor! Je kunt alvast informatie inwinnen.” We geven aan dat we geen behoefte hebben, maar de man blijft vrolijk doordrammen. Vooruit dan maar, we moeten er toch ooit informatie over krijgen.. Bovendien zijn we op deze manier sneller klaar dan wanneer we nog langer nee moeten zeggen. De man brengt ons naar zijn collega en gaat vervolgens weer naar zijn eigen afdeling.

“Goedemiddag, heeft u een momentje?” Sure, waarom niet. Na een minuutje komt de man terug en begint aan zijn uitleg. Ik vertel hem bijna direct dat we nog geen huis hebben en geen idee hebben over ons verbruik, omdat we nu een huurhuis hebben (ik probeer verder helemaal niet te hinten dat we er geen behoefte aan hebben, haha). De man kijkt ons aan met een blik vol schuldgevoel. “Goh, ik ben bang dat ik u dan toch niet zo goed verder kan helpen. Ik begrijp het volledig dat u graag meer informatie wilt over energie (hint niet begrepen), maar u kunt echt beter terugkomen als alles helemaal rond is met het huis.”

Afgezien van de extra meters die we hebben afgelegd binnen de winkel (toch weer een paar honderd stappen, haha), waren dit vrij nutteloze minuten ;-). Volgende keer onszelf toch maar energie besparen (snap je hem 😉) door beter nee te zeggen.

Uiteráárd verliep het op deze manier

Samen met mijn zus ben ik onderweg met de auto om even gauw bij iemand langs te gaan. Het is warm weer, dus ik pak mijn flesje spa rood uit mijn tas om zo wat verkoeling te krijgen. Ik neem een slok en bied mijn zus ook een slokje aan. Vervolgens draai ik het dopje er weer op. (Je voelt de spanning hè, waar gaat dit heen? ;))

Na een paar minuten zijn we op onze bestemming aangekomen en mijn zus parkeert de auto. Terwijl ik uitstap, voel ik de föhn van buiten op me af komen: wat is het toch warm vandaag! Ik ‘besluit’ om nog een slokje te nemen en ik draai het dopje van het flesje. Helaas is mijn grip niet goed, waardoor het dopje uit mijn hand glijdt. Het dopje rolt rebels onder de auto, waardoor ik er precies niet bij kan. SHIT. Hulpeloos sta ik met mijn open flesje in mijn hand (*feel the drama*) en denk ik: “wat nu?” Mijn zus ziet wat er gebeurt en barst keihard in lachen uit. “Nou, dan moet je het flesje maar open meenemen hè.” Even twijfel ik, maar ik vind dat toch niet echt handig. Ik ken de mensen bij wie we langsgaan niet zo goed en straks laat ik hem wel per ongeluk vallen (eerlijk is eerlijk: klunzig ben ik op z’n tijd best wel). Ik buk even om te zien of ik echt niet bij het dopje kan, maar hij ligt echt te ver weg.

“Ik zet het flesje wel even op de stoep.” Mijn zus kijkt me aan: “nee joh, zet hem gewoon in de auto! Straks plast er een hond in, hahaha.” Mijn zus houdt de deur al voor mij open en voorzichtig zet ik het flesje op de autostoel. Vervolgens gooit mijn zus de deur net iets te hard dicht, waardoor het flesje vervaarlijk wiebelt en we allebei een kreetje uitslaken. Gelukkig blijft hij uiteindelijk dapper staan en kunnen wij onze weg vervolgen.

Wanneer we om de auto heen lopen zien we dat we naar het verkeerde dopje onder de auto hebben gekeken en dat ‘ons’ dopje gewoon de andere kant onder de auto is uitgerold. OMG. We besluiten toch maar stoer om het flesje zo te laten staan. Tijdens dit soort gebeurtenissen gun ik de voorbijgangers ook gewoon een blog als deze, hahaha. Heerlijk knullig weer 😉

Verzopen katje

“Zullen we Thais bestellen?” We zijn net een weekje terug in Nederland en het Thaise eten lonkt alweer. Een uurtje later smikkelen we van de bijna net zo lekkere curry en soep die we op vakantie hebben gegeten. Nom!

Die dag erna eet ik alleen. En meestal als Thomas niet thuis eet (komt niet heel vaak voor), bestel ik sushi. Ik wil het nou eenmaal iets vaker eten dan Thomas, haha. Ga ik echt twee dagen achter elkaar eten bestellen? …. Ja maar ik heb al een tijdje geen sushi gegeten… Hmmm….. Funny fact: we hebben een nieuwe onderbuurjongen en ik had hem laatst verteld dat ik het zo grappig vond om kookgeuren te ruiken in de gang, omdat zijn voorganger bijna altijd eten bestelde. Toen we de Thaise bestelling naar binnen brachten kwam hij ons tegen op de gang, dus als dat nou nog een keer gebeurt….

Ik besluit om het roer om te gooien en om het eten niet te laten bezorgen. Ik haal het zelf wel op! Dan is het nog sneller klaar ook! En dan kan de bezorger ook niet per ongeluk bij de buurman aanbellen. Ik bestel de sushi, geef aan dat ik het over een half uur wil halen en ga weer door met mijn bezigheden. Twintig minuten later begint het keihard te regenen. Shit, het zal toch niet he….

Dit is beter voor het milieu. Mijn reputatie is gered. Toch weer wat extra bewogen vandaag. Ik kan nu tenminste wel sneller eten. Een greep uit enkele verdedigende zinnen in mijn hoofd, die een debat voeren met zinnen als: JIJ BENT ECHT EEN IDIOOT. WAAROM CHECK JE GEEN BUIENRADAR. OF DOE DAN EEN REGENJAS AAN. JE HAD GEWOON ZELF MOETEN KOKEN. NOU GELUKKIG ZIJN WE ER BIJNA.

Wanneer ik de buitendeur opendoe, zie ik een jonge vrouw staan. De zus van onze onderbuurjongen. Hahaha. Ze was net op weg naar boven. Het lukt me niet meer om mijn bestelde eten in mijn hand te verbergen. Tot zover mijn ‘reputatie’ ;-).

IJsland deel 9 – Terug naar Reykjavik en sneeuwscooteren op de gletsjer!

Terugreis naar Reykjavik: The Golden Cirkel

De laatste ‘reisdag’ is aangebroken, tijd om weer richting Reykjavik te vertrekken! Vandaag staat onder andere de ‘Golden Cirkel’ op het programma: een kort rondje door de highlights van IJsland wat je dus ook tijdens een weekendje Reykjavik al kunt doen!

We rijden van Stóra-Mörk naar Geysir, de eerste stop van de Golden Cirkel. Door Geysir noemen we een geiser een geiser, het is the big mama onder de geisers. Wanneer we aan komen rijden, zien we al enorme stoomwalmen bewegen, gaaf! We parkeren de auto en lopen tussen de kleine, borrelende warme bronnen. Overal wordt met thermometerplaatjes en betreden-op-eigen-risico-bordjes gewaarschuwd voor de hete temperaturen. Geysir is al sinds 2003 niet meer echt actief geweest. Daarvoor kon hij wel 122 meter water spuiten, wow! (Wikipedia is my friend here). Stiekem heb ik Geysir natuurlijk met een intense blik aangestaard om zo toch een klein fonteintje af te dwingen. Helaas, het bleef bij een beetje gepruttel.

Verderop ligt Strokkur, een veel kleinere geiser die wel actief is! Rond elke 3 minuten spuit hij water in de lucht, dat kan wel tot 30 meter hoogte. Mijn vriend heeft er precies een mooi filmpje van kunnen maken. Ik vond dit een heel indrukwekkende plek!

Met een coffee to go rijden we vervolgens door naar de beroemdste (en onze laatste) waterval van IJsland: Gullfoss. Het mooie van deze waterval is dat het in twee lagen naar beneden stroomt, het is net een enorme trap. We lopen hier een klein beetje rond en stappen dan weer in de auto. Vandaag moeten we de tijd een beetje in de gaten houden: voor de huurauto’s werken ze hier met een 24 uurs-systeem, waardoor we om 15:30 weer in Reykjavik moeten zijn.

Onze laatste stop voor Reykjavik is park Thingvellir, een heel mooi en beroemd Nationaal Park. (Hier zijn ook beelden van Game of Thrones opgenomen, voor de kenners: wanneer The Hound met Arya Stark tussen de kloven loopt). Het bijzondere van Thingvellir is dat er hier een heel duidelijke scheiding is tussen de Noord-Amerikaanse- en Europese continentale plaat. Toen we hier waren, begon het een beetje te regenen (ik heb hier heb ik voor het eerst mijn regenbroek aangehad. Hoera! Niet voor niks gekocht!), waardoor er een beetje een grauwe lucht hing. Ik vond dat echter juist wat toevoegen, het maakte het heel magisch ofzo. (Kijk, zo kun je elk weertype de hemel in prijzen ;))

Om half 4 leveren we de auto in lopen we terug naar het centrum van de stad, waar ons hotel ook is. We besluiten die avond sushi te eten, lekker! Om de kosten een beetje te drukken kiezen we voor een menu van de chef, waardoor we leuk verrast worden met lekkere maki’s en nigiri’s. Love sushi!

Sneeuwscooteren op de gletsjer!

De volgende ochtend staat er iets heel tofs op de planning, een mooie finale van onze reis: een sneeuwscootertocht op de gletsjer Langjökull. Om 10:00 worden we in het hotel opgehaald door een superjeep van de organisatie Mountaineers of Iceland. Mijn mond viel denk ik net niet open, wat een ding hee! Op straat worden we flink nagekeken 😉

Even later stapt een Amerikaans gezin bij ons in de jeep en vervolgens rijden we direct door naar de Gullfoss (ja, daar waren we gisteren inderdaad ook!), vanaf hier zullen we de gletsjer op gaan rijden. Bij de waterval stoppen we voor een kleine pauze en ik maak er even een flinke show van om uit te stappen. (Nee okee dat ging niet per se expres, maar de opstap was gewoon echt mega hoog haha).

Zo’n twintig minuten later rijden we weer verder. Vanaf hier gaan we echt offroad: dit is het laatste stukje berg voordat de gletsjer begint. De chauffeur laat wat lucht uit de banden lopen en HOP, daar gaan we. BOUNCE, HOBBEL, POK, BOINK…… wat ben ik blij dat ik een reispilletje heb ingenomen!!! (Ik heb een klein beetje last van wagenziekte). Na een kwartier komen we aan bij een grote berghut waar we ons kunnen omkleden. (Leuk detail: de winterberghut zijn we 10 minuten geleden al gepasseerd, in de winter begint de gletsjer natuurlijk al op een veel eerder punt. Nu is het een zomergletsjer ;))

Na ons in ons pak gehezen te hebben, stappen we in een enórme bus. In deze bus zitten ook veel anderen, gelukkig gaan zij met een andere groep mee. Het moment dat we echt op de gletsjer komen is wel heel speciaal, overal sneeuw en ijs om ons heen! De scooters staan al stoer opgesteld en na een korte uitleg gaan we op pad. Omdat het zomer is, smelt het ijs behoorlijk snel. Om deze reden moeten we in het begin goed achter de gids aanrijden, wanneer we echt op een sneeuwvlakte komen mogen we wel ‘los’ rijden. Ik klem me stevig vast aan de rug van mijn vriend: het is toch best wel spannend! Je moet vooral goed meeleunen in de bocht, gelukkig gaat ons dat wel goed af. Mensen achter ons daarentegen lukt het iets minder…. na een tijdje stopt de stoet massaal omdat er een stel is omgevallen. De gids gebaart ons dat we moeten blijven wachten en hij helpt ze weer overeind. Hop, daar gaan we weer!

Met zo’n 40 km/u zoeven we over de gletsjer en ik merk dat er echt een dikke lach op mijn gezicht geplakt zit. WOW, wat is dit cool!! Even later vallen de mensen opnieuw, ahhhh. Deze keer lukt het niet om de sneeuwcooter aan de praat te krijgen. Samen met de anderen stoppen we op de gletsjer en is het voor ons tijd om foto’s te maken. De tweede gids, die achteraan meereed, gaat met een man terug om een nieuwe scooter te halen.

Na een kwartiertje zijn ze weer terug en zoeven we weer door. Nu is het mijn beurt om voorop te zitten, gaaaaaaf! We zoeven achter de gids aan en ik heb echt de tijd van mijn leven. Na een tijdje maken we een bocht en komen we weer uit bij de scooter die we hebben achtergelaten. De gids stapt af, probeert hem weer aan de praat te krijgen en… het lukt! Hij wijst mijn vriend aan: “ga jij er maar op!” OMG YES OKÉ GEEN PROBLEEM JOTTEM WOW NU MAG IK ALLEEN!!! Ik heb me nog nooit zo mans gevoeld.

Na zo’n anderhalf uur is het voorbij en dit was echt zooooo gaaf! Wat mij betreft een prachtfinale van de vakantie!

IJsland is fantastisch! Hopelijk heb ik jullie een beetje overtuigd en vonden jullie het leuk om te lezen. Ik ben blij dat ik het allemaal heb opgeschreven: niet alleen scheelt me dit nu vakantieverhalen te vertellen (haha nee hoor, maar toch is het leuk om nu alle details gedeeld te hebben), maar het is ook heel leuk om er weer van na te kunnen genieten! 😀

Parkeergarage aflevering hoeveel?

Na een paar weken Thailand stap ik weer in mijn vertrouwde autootje. Ik verwachtte een lange zoekactie in de garage, maar kennelijk had ik hem vlakbij de trap geparkeerd. Top! Ik start mijn motor en wacht even tot een paar mensen voorbij zijn gelopen. Ik zet hem in zijn achteruit en rijd een meter naar achteren. Mijn banden maken op de garagevloer best wat herrie, dat zal wel komen doordat hij een paar weken stil heeft gestaan. Ik draai mijn auto en stop dan weer omdat ik keihard moet lachen. De dames die in de verte aan komen lopen hebben allebei hun handen tegen hun oren aan gedrukt. Zal wel lekker klinken in die galmende garage, haha! Ze seinen vrolijk naar me dat ik maar gewoon door moet gaan met uitrijden en houden dramatisch hun handen nog steviger tegen hun oren. Zodra mijn auto goed gedraaid is, steken ze hun duim naar me op en lopen lachend weg. Om bij de uitgang te komen moet ik nog een draai maken. Ook daar geven mijn banden een woest concert. In de verte zie ik de dames naar me wijzen waarna ze vervolgens weer in lachen uitbarsten. Heerlijk hoe sommige mensen overal om kunnen lachen, haha. Ik rijd richting het daglicht en doe dan snel mijn zonnebril op, zodat ik in ieder geval onherkenbaar herrie kan maken.

In de volgende vakantie zet ik hem toch maar wat dichter bij de uitgang.