“Ik ga de komende weken geen chocola meer voor mezelf kopen”

Dikke vette chocoladeklodder op de gele stoel.

Fairytale fun

In de jaren ’90 luisterden mijn zus en ik graag naar cassettebandjes met sprookjesverhalen. Elke avond drukten we dan op het play-knopje, om nog even voor het slapengaan naar de prinsessenavonturen te luisteren. Algauw wisten we de tekst uit ons hoofd. Onze ouders daardoor ook. Zo dreunden wij graag de intelligente tekst van de volgende scène van Doornroosje op:

“”Zo, zei de koning. Dat is ook weer geregeld.” En hij nam een fikse hap van een sappige perzik. Maar het was helemaal niet geregeld! …”

De koning heeft natuurlijk helemaal gelijk dat hij in een lekker stuk fruit hapt, denkend dat hij het spinnewielprobleem heeft opgelost door alle spintoestellen in het land te laten verbranden. Hoe de scène vervolgens verder gaat is toch wat lastig terug te halen, wat ook blijkt uit mama’s recente imitatie van deze scène.

“Oja en dan zeiden jullie steeds de volgende scène:

“”Zo, zei de koning. Dat is ook weer geregeld.” En hij nam een fikse hap van een sappige perzik. Maar het was helemaal geen sappige perzik! …”

Aldus mam.

Week-end à Bruxelles

Na een hete dag in Brussel sjokken we terug naar het appartement van mijn vriendin. Wat hebben we veel gezien vandaag! Zo zijn we naar de Grote Markt geweest, hebben we Manneken Pis zien pissen, hebben we kunst bewonderd in het museum Bozar en als klap op de vuurpijl hebben we zelfs een Zwerkbalwedstrijd bijgewoond op een gezellig gamefestival.

Onze dag is top, maar het zweet loopt inmiddels in straaltjes van onze rug. Onze conversatie wordt er met de minuut intelligenter op:

“Ik wou dat het regende. – Ja, hè.” Zwijgend lopen we verder. “Ik wou dat het toiletten regende. – Oh ja, goeie.” Dan denk ik: ik wou dat Manneken pis… nee okee, dat niet.

Baden in Brussel

Twee sjieke Brusselse jongedames strijken neer op een bankje in de stad. Ze bekijken zichzelf grondig en brengen hun perfect gekapte boblijn in model. Het is zo’n 30 graden, maar bij hen is geen spatje zweet te zien. Ze steken een sigaret op en gaan dicht bij elkaar zitten om een selfie te maken.

Als ze deze foto vanavond thuis nog eens bekijken, zien ze een bezwete toerist op de achtergrond die gulzig aan een literfles Evian zit te lurken. Géén gezicht.

Misschien doen ze dat trouwens wel expres, zodat het contrast lekker groot is. De slimmerds.

Mijn fles water smaakte overigens heerlijk, veel lekkerder dan zo’n sigaret!

Gokspelletje

(2011) Verward staar ik naar de twee haast identieke, opgeblazen Japanse gezichten. Verdorie, ik zie het verschil niet zo goed. Dit kon wel eens heel awkward gaan worden!

Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht wanneer ik terugdenk aan deze herinnering. Tegenwoordig duw ik met mijn ogen dicht de juiste toiletdeur in het sushirestaurant open.