Ik wil iets typen, maar ik zit chips te eten.
Vanmiddag wilde ik mijn berichtjes checken, maar ik had mijn telefoon op mijn werk laten liggen.
Ook wilde ik achteruitrijden, maar ik was vergeten het stuurslot eraf te halen.
Vanavond wilde ik mijn band plakken, maar de band wilde niet zo.
O, en ik wilde dus géén chips eten.
Vanmiddag gingen er toch een paar papa’s tegenover elkaar tekeer! Vier donzige, boze meerkoeten. Met hun veren recht omhoog en hun borst ver vooruit beukten ze elkaar bijna tot paté. De kinders waren het blijkbaar wel gewend: die zwommen rustig rondjes rondom hun badass op-paraplu-lijkende papa’s.
Op station Zaandam stap ik op de trein. Ik ben onderweg naar Amersfoort, waar ik met twee vriendinnen heb afgesproken. Ondanks dat (of misschien juist wel omdat) het zondag is, is het een ontzettende drukte. Ik kies voor de stiltecoupé op de bovenste verdieping van de trein, waar het ook flink bevolkt is. Een man haalt zijn aktetas van de stoel naast hem en dankbaar ga ik zitten. Ik heb uitzicht op het halletje, waar mensen nog steeds instappen en hun coupé kiezen.
Aan de andere kant van het gangpad zit een vrouw die een wat nerveuze indruk maakt. Ze kijkt onrustig om zich heen en staat af en toe ook op van haar plek. Ze loopt dan naar het gangpad, draait zich om en werpt een vluchtige blik op het halletje. Vervolgens gaat ze weer zitten. Een vreemd schouwspel. Op station Zaandam herhaalt ze dit drie keer, totdat de trein begint te rijden. Onderzoekend kijk ik haar aan. Is ze bang dat ze wordt gevolgd? Wacht ze op iemand? Heeft ze misschien een blind date? Mijn fantasie slaat een beetje op hol, totdat ik weer in de realiteit “ssssst, meneer, kunt u misschien ergens anders gaan bellen?” terugval. Een blind date in de stiltecoupé: lijkt me toch niet.
Zucht. Coldplay was fantástisch! Het was een Adventure of a Lifetime, een Everglow, een Sky full of stars. Wat kan Chris Martin zingen en wat speelt zijn band goed!
We staan weer in de trein terug naar huis, nog nadromend van dit geweldige concert. Je kunt precies zien wie er nog meer naar het concert zijn geweest. De polsbandjes en buttons verraden dit natuurlijk, maar ook de gelukkige blikken in de ogen vertellen me precies wie er vanavond ultiem hebben genoten.
Zoals elke vrijdag begint mijn dag vandaag met paardrijden. Hier op de stal voel ik me altijd heel fijn: alsof er even niets anders bestaat dan de paardenwereld. Ondanks dat er hard gewerkt moet worden, voelt het altijd toch als een soort vakantiemoment. Een luxegevoel zo aan het begin van het weekend!
Halverwege de les krijgen we een pauzemoment om de paardenhalzen te laten strekken en om zelf even uit te puffen. Mijn gedachten dwalen dan ook voor het eerst deze ochtend af naar ‘het normale leven’. Hee, dat is ook zo! Vanavond ga ik gezellig met mijn vriend naar de Ikea. Sinds we uit Bali terug zijn, kriebelt het bij mij om voor de slaapkamer een nieuw kledingrek te shoppen. En nog wat opbergspullen voor het kantoor. En vooruit, ik wil natuurlijk ook graag een mooie grote plant voor in de woonkamer. Nou ja, alles op zijn tijd. Het voornaamste is dat ik zin heb in onze date vanavond!